Sztetter był zastraszonym przez władze szkolne profesorem w klerykowskim gimnazjum. Uczył języka polskiego, robił to jednak bez większego entuzjazmu, jego wykłady nie przedstawiały większej wartości edukacyjnej. Mimo dużej wiedzy oraz umiejętności w swojej dziedzinie ciągły strach o posadę całkowicie go paraliżował. Jedynie raz, podczas recytacji Zygiera, miał swoją wymarzoną lekcję języka polskiego.
Sztetter był człowiekiem światłym, posiadającym niegdyś duże aspiracje. Pisywał bowiem do gazet i przez wiele lat tłumaczył poezję poety Shelleya na jeżyk polski. Pragnął bowiem pewnego dnia wydać ją anonimowo. Czasy te jednak bezpowrotnie minęły. Profesor żył obecnie w ciągłym strachu o swoją posadę, jedyną możliwość utrzymania licznej rodziny. Stała się ona uciążliwym obowiązkiem, którego nie spełniał prawie w żadnym stopniu.
W ciągu tygodnia lekcje języka polskiego odbywały się cztery razy, od ósmej do dziewiątej rano. Odczytywano tam dany tekst, następnie przekładano go na język rosyjski i dokonywano rozbioru. Nauczyciel nie mówił przy tym nic po polsku, a błędy uczniów poprawiał niechętnie. Co gorsza, zazwyczaj drzemał podczas lekcji. W wyższych klasach zdarzało mu się czasami wspomnieć coś o rodzimej literaturze, było to jednak rzadkie i wzbudzało raczej politowanie uczniów.
Sztetter prócz ciągłego lęku, musiał się mierzyć z wykluczeniem reszty pedagogów i pogardą uczniów. Czuł się poniekąd intruzem we własnym gimnazjum, koniecznym złem. Nieraz sprawiał wrażenie, jakby chciał pozostawać niewidzialny dla oczu dyrektora placówki. Wszystko to powodowało niezwykle niską samoocenę profesora, ale również brak szacunku jego wychowanków.
W czasie recytacji Reduty Ordona przez Zygiera Sztetter usiłował powstrzymać ucznia w ataku panicznego strachu. Chłopak nie pozwolił jednak sobie przerwać i dokończył recytację. Słowa Mickiewicza wypowiedziane przez młodego patriotę wzbudziły ducha profesora. Zesztywniał i zdawał się jak zawsze drzemać. W milczeniu zapłakał.
Profesor Sztetter jest przykładem osoby zastraszonej, która nie potrafi przeciwstawić się systemowi. Poniekąd tłumaczyć to można obawą o dobro bliskich, co rehabilituje nieco postać w oczach czytelnika. Niemniej, można odnieść wrażenie, że jest to nadal mocno przerysowane zachowanie. Nie można przy tym jednak odmówić Sztetterowi ani inteligencji ani patriotycznych uczuć. To prawdziwy Polak, dodatkowo człowiek wrośnięty w sztukę. Brakuje mu jednak siły, by bronić ukochanego języka.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:24:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.