W powieści Rok 1984 Georgea Orwella wyróżnić możemy następujące postaci oraz grupy społeczne:
Główny bohater powieści, członek Partii Zewnętrznej. Pracuje w Departamencie Archiwów Ministerstwa Prawdy. Jest w chronicznym złym stanie zdrowotnym, wywołanym przez niemożność do zaakceptowania realiów Oceanii. Winston nie potrafi poddać się dwójmyśleniu, co ostatecznie pcha go do buntu. Początkowo kupuje pamiętnik, potem zaś wdaje się w romans z Julią. Ostatecznie przyłącza się do tajemniczego Bractwa, w które wtajemnicza go O'Brian. Wszystko to okazuje się jednak prowokacją Policji Myśli. Winston zostaje schwytany i poddany praniu mózgu, po którym uczy się kochać Wielkiego Brata.
Kochanka Winstona, pracownica Departamentu Literatury. Jako mechanik pracuje przy konserwacji maszyn piszących pornoliteraturę dla proli. Udaje ona wzorową członkinię Partii, należy nawet do Młodzieżowej Ligi Antyseksualnej. W rzeczywistości nienawidzi jednak systemu, ponieważ ten zakazuje jej zabawy. Ostatecznie zostaje zdemaskowana i schwytana wraz z Winstonem.
Członek Partii wewnętrznej, człowiek sprawiający wrażenie kulturalnego i inteligentnego. Smith początkowo ma go za swojego sprzymierzeńca i członka Bractwa. Okazuje się jednak, że O'Brien doprowadza jedynie do prowokacji, w którą wpada główny bohater wraz z Julią. Torturuje on Winstona w Ministerstwie Miłości, chcąc wymusić na nim dwójmyślenie i miłość do Wielkiego Brata.
Filolog, pracownik Departamentu Badań. Pracował nad jedenastym wydaniem Słownika nowomowy. Smith darzył go pewną sympatią, podejrzewał jednak jego szybką ewaporację. Filolog był bowiem zbyt inteligentny, a przez to niebezpieczny. Ostatecznie Syme zostaje poddany ewaporacji.
Sąsiad głównego bohatera, ograniczony intelektualnie członek Partii Zewnętrznej. Ojciec dwójki dzieci należących do organizacji Kapusiów. Zostaje oskarżony o myślozbrodnię, kiedy przez sen głośno złorzeczy Wielkiemu Bratu. Osobą, która na niego doniosła jest jego własna córka. Po tych wydarzeniach zostaje uwieziony w Ministerstwie Miłości.
Przywódca Oceanii, przedstawiony w powieści jedynie jako postać z plakatów rozlepianych na każdej ulicy. Były one stworzone tak, aby Wielki Brat zdawał się patrzeć na człowieka niezależnie od tego, gdzie stał. Sama postać to prawdopodobnie personifikacja samej Partii, nigdy nieistniejąca. Nawiązuje sobą do totalitarnego kultu jednostki, wyglądem zaś do Stalina oraz słynnego plakatu brytyjskiego z lordem Kitchenerem.
Stworzona prawdopodobnie na potrzeby propagandy postać, największy wróg Wielkiego Brata. Rzekomo miał stać na czele tajnego Bractwa - opozycji względem Partii i być autorem wywrotowej Księgi Goldsteina. Jego twarz, wyraźnie nawiązującą do Lwa Trockiego, ukazywano podczas seansów Dwóch Minut Nienawiści.
Podawał się za starego antykwariusza prowadzącego sklep w dzielnicy proli. Wynajął pokój dla Winstona i Julii, służący do ich potajemnych schadzek. Okazał się 35-letnim agentem Policji Myśli.
Organizacja rządząca Oceanią, wprowadzająca w życie założenia angsocu. Uzyskała władzę w wyniku niejasno wygranej rewolucji wiele lat przed akcją powieści. Dzieli się na Partię Zewnętrzną i Wewnętrzną. Pierwsza to grupa aparatczyków niższego szczebla. Stanowi 13% populacji i podlega ścisłym zasadom systemu. Partia Wewnętrzna reprezentowała 2% społeczeństwa. Byli rzeczywistymi władcami Oceanii. Ciszyli się pewnymi przywilejami, chociaż teoretycznie byli równi członkom Partii Zewnętrznej.
Najniższa warstwa społeczna w Oceanii, stanowiąca zarazem 85% populacji. Nieuświadomieni politycznie, nie posiadali żadnego wpływu na państwo, ale byli też pozostawiani przez służby we względnym spokoju. Pogardliwe powiedzenie głosiło bowiem: "Prole i zwierzęta są wolne". Nazwa tej grupy pochodzi zapewne od proletariatu.
Tajna policja Oceanii, poddająca jej mieszkańców ciągłej inwigilacji. Pod pozorem ścigania zakonspirowanej opozycji Goldsteina Policja Myśli dokonywała ciągłego poszukiwania myślozbrodniarzy. Złapanych na tym niejasno zdefiniowanym przestępstwie ewaporowano - wszelkie ślady po nich znikały razem z oskarżonym, przez co formalnie nigdy nie istniał. Rezydowali w Ministerstwie Miłości, gdzie dokonywali na schwytanych tortur w pokoju 101.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.