„Lilla Weneda” to dramat romantyczny Juliusza Słowackiego, stworzony w 1839 roku. Opowiada historię dwóch skłóconych ludów – Wenedów i Lechitów. Dramat stylizowany jest na mitologiczną przypowieść, a inspiracjami były mitologia celtycka, słowiańska i nordycka.
Główną i tytułową bohaterką jest Lilla Weneda – córka króla Wenedów, Derwida. Lilla jest najmłodszym, a jednocześnie najbardziej ukochanym dzieckiem władcy. Ma trójkę starszego rodzeństwa – braci Leluma i Poleluma oraz siostrę Rozę, która jest wróżką i przewiduje przyszłość swojego narodu. O matce Lilli nie ma żadnych informacji, kobieta prawdopodobnie nie żyje. Lilla przyjaźni się z lokalnym zakonnikiem – Gwalbertem.
Lilla jest młodą harfiarką. Jest delikatna, urocza, skromna i pokorna. Cechuje ją także inteligencja, spryt i umiejętność posunięcia się do podstępu. Najważniejszymi jednak jej cechami jest odwaga, dojrzałość, poświęcenie, upór w dążeniu do celu i nie poddawanie się, nawet wtedy, gdy sytuacja wydaje się bez wyjścia.
Wszystkie powyższe cechy ujawniają się w dziewczynie, kiedy jej ojciec i bracia zostają pojmani i zamknięci w niewoli lechickiej. Wenedowie są zagubieni, nie wiedzą, co robić. Są niezorganizowani i bez władcy nie potrafią decydować o swoich działaniach. Lilla bez wahania wyrusza do zamku króla Lecha i królowej Gwinony, by błagać o uwolnienie ojca. Jest przy tym bardzo pokorna, płacze i prosi na kolanach, by zwrócić wolność jej najbliższym. Jest w stanie nawet zostać lechicką służką i wiernie służyć Lechitom, byle tylko jej ojciec i bracia mogli wrócić do domu. Stara się załatwić sprawę w sposób pokojowy. Dziewczyna nie chce wojny, jest dyplomatką, która pragnie rozwiązywać spory za pomocą rozmowy.
Dla Lilli liczy się nie tylko jej rodzina, ale także lud. Dziewczyna doskonale wie, że bez silnej władzy ojca i braci, którzy byli wzorami rycerzy, Wenedowie nie poradzą sobie w boju z Lechitami. Robi wszystko, by uwolnić ojca. Zakłada się z Gwinoną, że ta uwolni Derwida, jeśli Lilla trzy razy uratuje go od śmierci. Dzięki uporowi, sprytowi i inteligencji, Lilla ratuje ojca, a Gwinona wywiązuje się z obietnicy.
Królowa zatrzymuje jednak harfę Derwida, bez której ten nie jest w stanie zmotywować swoich rycerzy do walki. Lilla odprowadza ojca do domu i obiecuje, że wróci do Lechitów po harfę. W zamian za instrument ma przyprowadzić pojmanego syna Gwinony. Chłopak popełnia jednak samobójstwo. Lilla wie, że jej śmierć będzie ulgą dla królowej, która właśnie straciła dziecko, dlatego nie broni się przed śmiercią i pozwala się udusić.
Lilla doskonale wiedziała, że jej śmierć nie pójdzie na marne jeszcze z jednego powodu. Król Derwid grał na swojej harfie i śpiewał pieśni, które motywowały lud do walki. Bez harfy Wenedowie nie byli w stanie walczyć z wrogiem. Derwid nie mógł śpiewać bez ukochanego instrumentu, którego Gwinona mu nie oddała. Jednak odkrycie, że jego ukochana córka nie żyje, sprawiło, że zaczął rozpaczać i śpiewać bolesną pieśń nad ciałem zmarłego dziecka. Te słowa i chęć zemsty na Lechitach zmotywowały Wenedów do walki o swoje ziemie i władzę nad nimi. Śmierć Lilli była motorem napędowym do szarży na znienawidzonego wroga.
Lilla Weneda jest nazywana „słowiańską Antygoną”. Podobnie, jak jej starożytna odpowiedniczka, Lilla również walczy z fatum, które jest dla niej nieubłagane. Jest uparta i podejmuje własne decyzje, które nie zawsze przynoszą jej korzyści, a finalnie pozbawiają życia. Walczy z losem, z którym nie może wygrać. Poświęca życie, byle tylko jej lud mógł wygrać wojnę z Lechitami.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:24:00.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.