Horus to postać z noweli Bolesława Prusa Z legend dawnego Egiptu. Tragiczna historia rozgrywająca się na przestrzeni jednej nocy między nim, starym faraonem i przeznaczeniem stanowi naukę na temat małości ludzkich dążeń. Przedstawiony jako postać pozytywna książę Egiptu obrazuje władcę miłosiernego, skupiającego się na dobru swoich poddanych. Mimo najlepszych chęci nie udaje mu się jednak uciec straszliwej śmierci, jego cele pozostają niezrealizowane. Człowiek jest bowiem niczym wobec wyroków wypisanych na niebie ręką Przedwiecznego.
Niewiele można powiedzieć o wyglądzie Horusa. Był to trzydziestoletni mężczyzna, członek królewskiego rodu faraonów. Za dziada miał ponad stuletniego Ramzesa, ich podobieństwo nie jest jednak opisane. Z pewnością różnili się jednak charakterami. Książę Egiptu zdawał się bowiem bardziej humanitarny od obecnego władcy, przejawiał więc pewne miłosierdzie. Bolał bowiem nad losem swego dziada, chociaż ten zadał mu wiele osobistych cierpień. Między innymi bowiem uwięził jego ukochaną w klasztorze.
Horus chciał zakazać wyrywania języków jeńcom i ograniczyć pracę niewolników, choć rozsądnie nie zniósł samej instytucji pracy przymusowej. Rozumiał bowiem jej rolę w gospodarce Egiptu. Wpływ na takie myślenie mogła mieć matka Horusa, która za miłosierdzie dla niewolników została pochowana przez Ramzesa wśród nich. Wiadomo, iż preferował pokój nad wojną, choć rozumiał potrzebę zabezpieczenia granic państwa. Zapewne był też religijny, choć zarazem pragmatyczny. Od początku planował bowiem budowę nowych świątyń i sojusz z kastą kapłanów, niezwykle wpływowych w tamtych czasach.
Gdy słowa medyka o ukąszeniu przez jadowitego pająka przypieczętowały jego los, nie załamał się. Trzeźwo ocenił sytuację, sortując możliwe do wprowadzenia reformy względem ich wagi dla siebie. Odrzucając powoli najmniej ważne, czekał pierścienia i śmierci. Postawę taką można rozumieć jako niezłomną, choć pogodzoną z nieuniknionym przeznaczeniem.
Horus został rzez Bolesława Prusa nakreślony jako władca dobry, choć nadal racjonalny w swoich decyzjach. Trudno jest ocenić tę postać inaczej niż w sposób całkowicie pozytywny. Egipt pod rządami nowego faraona zapewne stałby się państwem mniej autokratycznym, bardziej skupionym na dobru swoich mieszkańców niż budowaniu potęgi. Trudno jednak przewidzieć, czy w czasach ciągłych wojen i niepokojów tamtego rejonu, polityka Horusa okazałaby się bardziej skuteczna od strategii Ramzesa. Z pewnością byłaby jednak o wiele bardziej ludzka.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.