„Skąpiec” często jest nazywany komedią charakterów i intryg. Bohaterowie próbują osiągnąć swoje cele, posługując się, mniej lub bardziej wyrafinowanymi, podstępami. Molier pisze o poważnych problemach w lekki, żartobliwy sposób.
Walery wykazuje się sprytem, aby wkupić się w łaski Harpagona. Jest zakochany w jego córce, Elizie, ale młodzi zdają sobie sprawę, że skąpiec nie zgodzi się na ich małżeństwo. Harpagon chce wydać Elizę za zamożnego wdowca, Anzelma i nie zważa na uczucia córki. Dziewczyna buntuje się, ale nie przynosi to pożądanych skutków.
Walery zatrudnia się jako rządca w domu Harpagona, aby pozostać blisko Elizy. Wie, że jawny sprzeciw jest pozbawiony sensu, dlatego postanawia zdobyć sympatię Harpagona. Nie jest to proste, ponieważ Skąpiec ma chłodne relacje nawet z własnymi dziećmi. Walery popiera wszystkie jego decyzje i na każdym kroku podkreśla znaczenie oszczędzania.
Rządca rzeczywiście staje się ulubionym pracownikiem Harpagona. Skąpiec nie znosi sprzeciwu i lubi otaczać się pochlebcami. Intryga Walerego nie przynosi efektów, ponieważ rządca zostaje niesłusznie oskarżony o kradzież. Losy zakochanych kończą się jednak szczęśliwie. Walery okazuje się synem zaginionego don Tomasza d'Alburci. Jego ojciec zgadza się na sfinansowanie małżeństwa syna i nie wymaga posagu, dlatego Harpagon zaprzestaje swoich protestów.
Intrygantką jest także Frozyna. Kobieta okłamuje Harpagona, aby zechciał poślubić Mariannę. Swatka obsypuje skąpca komplementami, dzięki czemu zyskuje jego zaufanie. Nie zależy jej na stworzeniu dobranej pary, ale zarobieniu pieniędzy. Kłamie więc, że Marianna gustuje w starcach.
Harpagon zaczyna wierzyć, że jest atrakcyjny dla swojej młodej narzeczonej. Bohater bardziej interesuje się jednak posagiem, niż urodą przyszłej żony. Frozyna ponownie mija się z prawdą. Na początku zachwala oszczędność Marianny, ale Harpagon nie daje tak łatwo się omamić. Swatka kłamie więc, że dziewczyna ma duży majątek, który po ślubie stanie się własnością skąpca.
Frozyna jest przekonana, że otrzyma od Harpagona hojne wynagrodzenie. Gdy jednak tak się nie dzieje, postanawia się na nim zemścić i stanąć po stronie młodych zakochanych. Stwierdza, że poprosi swoją przyjaciółkę, aby udawała zamożną damę, zainteresowaną małżeństwem ze skąpcem. Kobieta miała obiecać mu, że przepisze na niego cały swój majątek. Harpagon, skuszony wizją zarobku, z pewnością zerwie wtedy zaręczyny z Marianną. Intryga Frozyny nie została zrealizowana, ponieważ zjednoczenie rodziny d'Alburci umożliwiło młodym zawarcie małżeństw z miłości.
Podstępem posługuje się również Kleant. Nie chce pozwolić na ślub swojego ojca z Marianną, ponieważ jest w niej z wzajemnością zakochany. Doskonałą okazją na odegranie się na ojcu staje się wizyta Frozyny i Marianny. Kleant obnaża skąpstwo swojego ojca, aby ośmieszyć go w oczach narzeczonej. Mówi, że na miejscu Harpagona zrobiłby wszystko, aby poślubić Mariannę. W ten zawoalowany sposób, wyznaje jej miłość.
Kleant urządza też wystawny podwieczorek, czym doprowadza ojca do wściekłości. Ma nawet odwagę zdjąć z palca Harpagona pierścień z brylantem i podarować go Mariannie. Skąpiec wpada w gniew, ale Kleant tłumaczy jego emocje zdenerwowaniem, ponieważ dziewczyna uparcie próbuje zwrócić prezent.
Kleant może też liczyć na pomoc swojego wiernego lokaja, Strzałki. Służący kradnie szkatułkę, w której Harpagon ukrył dziesięć tysięcy talarów. Kleant może więc szantażować swojego ojca, aby zdobyć zgodę na ślub z Marianną. Losy zakochanych kończą się szczęśliwie. Odnaleziony ojciec Marianny zgadza się na ślub swojej córki z Kleantem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.