Autorką charakterystyki jest: Adrianna Strużyńska.

Edek jest jedynym bohaterem dramatu, który nie należy do rodziny. Wciąż przebywa jednak w domu, a jego obecność jest powszechnie akceptowana. Tylko Artur i Eugeniusz nie darzą Edka sympatią.

Charakterystyka Edka

Mężczyzna ma złą reputację, wywodzi się z nizin społecznych. Gra z domownikami w karty, a Eugeniusz oskarża go o oszukiwanie. Edek ma romans z Eleonorą, żoną Stomila. Uwodzi też Alę, młodą kuzynkę i narzeczoną Artura. Kobietom imponuje jego brutalność i prostolinijność. Edek ma na sobie rozpiętą koszulę w brzydką kratę, jasnopopielate, brudne, pomięte spodnie, kolorowe, długie skarpety oraz jaskrawożółte buty. Wciąż przeczesuje grzebieniem długie, tłuste włosy i drapie się po udzie. Podczas gry w karty, nieustannie popija piwo. Na ręku nosi duży, złoty zegarek. Jest nieogolony, a jego charakterystyczną cechę stanowi mały, kwadratowy wąsik. W trzecim akcie, pełni w domu rolę lokaja i ubiera się stosownie do okazji.

Mężczyzna prawdopodobnie został zaproszony do domu jako część kolejnego eksperymentu Stomila. Czuje się jednak znacznie swobodniej, niż stereotypowy gość. Ze względu na panującą w domu swobodę, wszyscy akceptują jego grubiańskie zachowanie. Edek jest głośny i nieokrzesany. Jego postępowanie jest jednak oceniane pozytywnie przez większość domowników.

Edek jest naturalny, nieskażony normami, konwenansami i dobrym wychowaniem, z którymi walczyli w młodości Stomil i Eleonora. Mężczyzna wyraża się w wulgarny sposób, co zaczyna naśladować babcia Eugenia. Edek nie zważa na różnicę wieku, studenta Artura traktuje tak samo, jak seniorów. Jego postawa wywołuje zachwyt Eleonory, która porównuje go do żywiołu. Edek imponuje również młodej Ali, naśladującej swoją ciotkę. Dziewczyna podziwia fakt, że Edek nie ma żadnych zasad, w przeciwieństwie do jej narzeczonego, Artura który pragnie przywrócenia dawnego ładu.

Mądrość życiowa Edka ogranicza się do dwóch maksym, przepisanych do notesu od kolegi, pracującego w kinie: „Ja cię kocham, a ty śpisz” oraz „Zależy jak leży”. Mężczyzna nazywa te slogany swoimi zasadami, chociaż nie mają żadnego głębszego sensu, trudno kierować się nimi w codziennym życiu. Edek z pewnością nie ma wykształcenia, nie rozwija się intelektualnie. Jego mocnymi stronami są fizyczna siła i pewność siebie.

Największym wrogiem Edka staje się Artur, który jest jego przeciwieństwem. Jest młody, ambitny i wykształcony, posiada twarde zasady. Chciałby, żeby powrócił dawny ład, do którego nie pasuje postać Edka. W akcie trzecim, mężczyzna pełni więc funkcję lokaja, ponieważ jest to jedyna rola, w której można obsadzić go podczas tradycyjnego wesela. Edek nie potrafi jednak zerwać z dawnymi przyzwyczajeniami i proponuje Eleonorze alkohol.

Mężczyzna nie należy do rodziny, ale staje się jej nieodłącznym elementem, którego nie może zabraknąć w żadnej sytuacji. Domownikom brakuje odwagi, aby się mu przeciwstawić. Stomil, który wpada do sypialni żony z rewolwerem, kończy na grze w karty z Eleonorą i jej kochankiem. Eugeniusz mówi źle o Edku wyłącznie za plecami, aby później grać z nim pokera. Nawet Artur, chociaż początkowo chce pozbyć się Edka, ostatecznie szuka w nim sojusznika. Student wie, że mężczyzna byłby w stanie kogoś zabić, dlatego woli mieć go po swojej stronie, aby utrzymać kontrolę nad rodziną.

Edek początkowo nie angażuje się w konflikt światopoglądowy między Arturem a resztą rodziny. Przebywa w domu, ale skupia się na własnych sprawach. Niespodziewanie, zostaje wciągnięty w konflikt przez Artura, który każe mu zabić Eugeniusza. Sytuacja kończy się jednak inaczej, niż zaplanował student. Edek pokonuje Artura. Chłopak załamuje się na wieść o romansie Ali i Edka. Lokaj wykorzystuje chwilę jego nieuwagi i powala go jednym ciosem. Edek przejmuje władzę w domu. W konflikcie światopoglądowym zwycięża brutalna, fizyczna siła. Dopiero w tym momencie, rodzina przekonuje się, że Edek naprawdę jest niebezpieczny. Mężczyzna ostrzega domowników, że mają być cicho i robić to, co każe. Edek staje się panem życia i śmierci członków rodziny. Zakłada marynarkę zmarłego Artura i tańczy triumfalne tango z Eugeniuszem. Brutalność i prostactwo zwyciężają z intelektem.


Przeczytaj także: Eugenia - charakterystyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.