Autorką charakterystyki jest: Adrianna Strużyńska.

Stomil to mąż Eleonory i ojciec Artura. Jest postawnym mężczyzną w średnim wieku. Ma siwą, bujną czuprynę, którą autor dramatu porównuje do lwiej grzywy. W młodości był atrakcyjny i miał powodzenie wśród kobiet, z którymi chętnie romansował.

Charakterystyka Stomila

W pierwszym i drugim akcie, Stomil wzbudza niechęć syna swoim niechlujnym wyglądem. Przez cały dzień chodzi w rozpiętej piżamie, wciąż drapie się i ziewa. Artur próbuje zmusić go przynajmniej do zapięcia guzików, ale okazuje się, że wszystkie są oberwane.

Wygląd Stomila diametralnie zmienia się, gdy rodzina przygotowuje się do ślubu Artura. Mężczyzna gładko układa włosy, tworząc na środku przedziałek. Ubiera za ciasny garnitur, ponieważ jak sam zauważa, bardzo przytył i powinien przejść na dietę. Zakłada też koszulę z wysokim kołnierzem i białe kamasze. Eugeniusz próbuje go zmusić do założenia gorsetu, będącego pamiątką po pradziadku, ale Stomil protestuje. Ojciec Artura źle czuje się w eleganckim ubraniu, ostatnio wyglądał tak czterdzieści lat temu. Stomil wyraźnie tęskni za swobodą chodzenia w piżamie.

Pokolenie Stomila w młodości zajmowało się burzeniem zasad. Mężczyzna przełamywał wszystkie normy, wspólnie ze swoją ówczesną narzeczoną, Eleonorą. Para oddawała się namiętności w operze na oczach rodziców, co wtedy jeszcze mogło wywołać skandal. Pokolenie Stomila stworzyło jednak świat, w którym nie ma już żadnych zasad i konwenansów. Z wiekiem temperament mężczyzny złagodniał, przestał przypominać buntownika sprzed lat. Pozostaje jednak wierny dawnym ideałom, co powoduje ostry konflikt z Arturem. Stomil nie ustępuje synowi, uważa że całkowita wolność zapewnia człowiekowi szczęście. Wszystkie zasady są dla niego zbędnym ograniczeniem.

W młodości, mężczyzna prowadził rozwiązły tryb życia. Być może dlatego toleruje romans Eleonory z Edkiem. Ograniczanie wolności żony kłóciłoby się ze światopoglądem Stomila. Artur zarzuca ojcu, że jest rogaczem i pantoflarzem, który nie potrafi rozprawić się z kochankiem żony i toleruje romans pod własnym dachem. Stomil przez chwilę wydaje się wzbudzony, ale w ostateczności gra z żoną i Edkiem w karty, chociaż syn wręcza mu rewolwer. Mężczyzna nie może pozwolić sobie na małżeńską zazdrość, ponieważ stanowi ona relikt przeszłości. Poddanie się takim uczuciom oznaczałoby zdradę dawnych ideałów. Prawdziwy artysta i wolny człowiek nie może przywiązywać wagi do zachowywania wierności małżeńskiej.

Stomil jest awangardowym artystą. Sztuka zajmuje go bardziej niż rodzina. Sensem jego życia stały się eksperymenty teatralne. Są pozbawione głębszego sensu, mają szokować widzów, a nie skłaniać ich do intelektualnego wysiłku. Przedstawienia nie mają także walorów estetycznych, nikt z domowników nie pojmuje ich sensu. Podczas opisanego przez autora eksperymentu, po krótkich monologach Adama i Ewy następuje wystrzał z rewolweru. Przedstawienia Stomila stanowią kontynuację jego rewolucyjnej działalności z lat młodzieńczych. Sztuka przełamuje przyjęte konwencje. Stomil uważa, że pożegnanie ze starą sztuką, pozwala na zerwanie ze starym życiem. Jego zdaniem człowiek powinien stawiać na piedestale samego siebie i pozbyć się starych bogów. Stomil głosi hasło „Rewolucja i ekspansja!”.

Ojciec wciąż sprzeciwia się, wprowadzonym przez Artura, zmianom. Nie dostrzega potrzeby powrotu do przeszłości, jest dumny z rzeczywistości, którą stworzyło jego pokolenie. Elegancki wygląd nie zmienia poglądów Stomila. Mężczyzna nie popiera ślubu Artura i Ali, niechętnie bierze udział w przygotowaniach. Wyraźnie cieszy się, kiedy syn wraca pijany do domu i odwołuje wesele, stwierdzając że ten plan nie ma sensu.

Artur wyrzuca ojcu, że artyści nie są mężczyznami. Stomil daleki jest od stereotypowego pojęcia męskości. Całe swoje życie poświęca sztuce i wydaje mu się, że jest wybitną jednostką. W rzeczywistości, jedyną publicznością jego eksperymentów jest znudzona rodzina. Jego postawę trafnie podsumowuje Artur: „w eksperymentach ojciec jest gigant, ale w życiu - struchlały tatuś”. Stomil zdaje się zasłaniać za swoimi ideałami i przekonaniami, aby nie brać odpowiedzialności za domowników.


Przeczytaj także: Tango - problematyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.