Podczas przybycia do puszczy nad Niemnem, Jan i Cecylia byli młodym małżeństwem. Para nie wyjawiła swojego nazwiska oraz miejsca pochodzenia. Sposób mówienia i ubiór sugerowały jednak, że byli Polakami.
Małżonkowie znacznie różnili się wyglądem. Jan był rosłym mężczyzną o ogorzałej twarzy, z pewnością pochodził z rodziny chłopskiej. Nie obawiał się ciężkiej pracy, podjął się zadania stworzenia osady w puszczy. Przez lata karczował las, rąbał i ciosał drewno, sam wybudował pierwszą skromną chatę dla siebie i żony. Cechował się także odwagą, bronił zagrody przed żyjącymi w puszczy wilkami, turami, niedźwiedziami i dzikami. Mimo trudnej sytuacji, spowodowanej ucieczką z rodzinnych stron, Jan swoją ciężką pracą zapewnił godne życie i dobrą przyszłość żonie i dwunastce dzieci.
Cecylia była piękną kobietą o jasnych włosach i delikatnej, bladej cerze. Jej wygląd i sposób zachowania sugerowały, że pochodzi z zamożnej, szlacheckiej rodziny. Świadczyła o tym również umiejętność śpiewu i gry na harfie, którą umilała mężowi wieczory. Mimo wychowania w bogatym domu, Cecylia nie obawiała się ciężkiej pracy. Nie była szlachcianką, która dba wyłącznie o urodę i dobra materialne. Zdecydowała się na małżeństwo z wywodzącym się z ludu Janem, z czasem jej cera ogorzała od słońca, a sylwetka stała się mocna przez ciężką pracę. Cecylia zbierała leśne owoce, doiła bawolicę, gotowała, cerowała odzież i zajmowała się dziećmi. Kobieta była oddaną matką, która wychowała sześć córek i sześciu synów. Cechowała ją łagodność, potrafiła nawet oswoić płochą sarnę.
Małżonkowie wychowywali się w całkowicie innych środowiskach, ale stworzyli szczęśliwą, uzupełniającą się parę. Jan i Cecylia mogą służyć jako wzorce osobowe męża i żony. „Legenda o Janie i Cecylii” była przekazywana z pokolenia na pokolenie, aby podtrzymać pamięć o założycielach rodu i oddawać im hołd. Protoplaści stali się również symbolem wartości, których powinni przestrzegać wszyscy członkowie rodziny Bohatyrowicz.
Historia Jana i Cecylii jest połączeniem ideałów romantycznych i pozytywistycznych. Para musiała opuścić rodzinne strony z powodu małżeństwa, które łamało ówczesne normy społeczne. Miłość prostego chłopa i panny z wysokiego rodu nie była akceptowana i wiązała się z surową karą. Bohaterowie kierowali się więc sercem, porzucając wygodne, spokojne życie, aby być razem. Było to duże poświęcenie szczególnie dla Cecylii, która mogła żyć w luksusie, a zamiast tego wybrała ciężką pracę u boku męża. Legenda niesie również przesłanie typowe dla epoki pozytywizmu.
Historia rodu Bohatyrowiczów jest pochwałą pracy. Małżeństwo osiągnęło wszystko, dzięki własnemu wysiłkowi. Ciężka praca zapewniła im dostatek, szacunek lokalnej społeczności, a nawet nagrodę od samego króla. Jan i Cecylia otrzymali nazwisko nawiązujące do bohaterstwa, ze względu na włożony w stworzenie osady wysiłek. Okazało się więc, że bohaterska postawa to nie tylko walka zbrojna, ale też codzienna, żmudna praca.
W utworze pojawia się również postać historyczna - król Zygmunt August. Był to ostatni męski przedstawiciel dynastii Jagiellonów, który objął polski tron w 1530 roku. W legendzie zostaje przedstawiony jako młody mężczyzna, który niedawno został królem. Zaintrygowany opowieściami lokalnej ludności, postanowił zobaczyć na własne oczy osadę Jana i Cecylii. Zostaje ukazany jako sprawiedliwy władca, który potrafi okazać szacunek swoim poddanym i docenić ich wysiłek, włożony w rozwój królestwa. Mimo niskiego pochodzenia Jana, król nadał parze tytuł szlachecki, herb oraz nazwisko, ukazujące jak bardzo ceni ich postawę.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:56.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.