Nie boję się ogromu świata,
Ani szerokich równi mórz;
Myśl moja w każdy kąt kołata,
Nad każdy skrawek ziemi wzlata,
niepowstrzymana wichrem burz
Znane mi chińskie są pogody
Iskrzący się północy lód,
Gangesu przezroczyste wody,
Zapadłe wioski, stare grody
I zórz polarnych lśniący wschód.
Znane mi piaski są Sahary,
Turecki półksiężyca róg,
Kaskady srebrnych wód Niagary
Dżungl afrykańskich dziwne czary
I święte szlaki wschodnich dróg.
Znane mi prerie są Meksyku,
Hawajskich piosnek tęskny dźwięk,
Hiszpańskie, krwawe walki byków,
Złośliwe twarze Japończyków,
I pól rosyjskich prosty wdzięk.
A że mi znana ziemi szata
Z wypukłościami gór i wzgórz,
Tak rozmaita i bogata,
Nie boję się ogromu świata,
Ani szerokich równi mórz.