Napisz przemówienie, w którym przekonasz rówieśników, że przyjaźń między dwiema osobami to rodzaj harmonii, która potrafi połączyć zupełnie różne charaktery. W argumentacji odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz do innego utworu literackiego.

Autorka opracowania: Adrianna Strużyńska.

Drodzy Rówieśnicy,

dziś chciałbym Was przekonać, że prawdziwa przyjaźń potrafi połączyć ludzi zupełnie różnych — tak jak harmonia może powstać z różnych dźwięków, tak i przyjaźń rodzi się często z kontrastu, nie z podobieństwa. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że najłatwiej zaprzyjaźnić się z kimś, kto myśli i czuje tak samo jak my. Ale to tylko pozory. W rzeczywistości to właśnie różnice charakterów sprawiają, że przyjaźń nabiera głębi, staje się wartością, która nas rozwija i uczy otwartości na świat. Żeby poprzeć tę tezę, odwołam się do dwóch znanych Wam lektur: „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego oraz „Małego Księcia” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Obie pokazują, że przyjaźń nie wymaga podobieństwa. Wystarczy wzajemny szacunek, lojalność i otwartość na inność.

Pierwszym przykładem są bohaterowie „Kamieni na szaniec” — Alek, Zośka i Rudy. Trzej młodzi chłopcy o zupełnie różnych temperamentach i stylach działania stają się sobie najbliżsi nie mimo, ale dzięki tym różnicom. Alek jest impulsywny, odważny i skory do działania. Rudy – cichy, spokojny, rozważny i bardzo inteligentny. Zośka zaś to przywódca z duszą artysty – wrażliwy, ale odpowiedzialny i zorganizowany. Zastanówmy się: czy ich przyjaźń byłaby tak silna, gdyby byli tacy sami? Czy przeszliby przez próby wojny i konspiracji, gdyby nie umieli korzystać ze swoich odmiennych talentów? Alek dodawał odwagi, Rudy rozwiązywał problemy z precyzją, a Zośka łączył ich w zespół. Ich przyjaźń to doskonały przykład harmonii – różne cechy, ale wspólny cel i wzajemna troska. Gdy Rudy zostaje aresztowany i brutalnie przesłuchiwany, Alek i Zośka ryzykują własne życie, by go odbić. To nie tylko odwaga – to głęboka więź, która przerasta strach, ból, a nawet śmierć. Nawet po tragicznej śmierci przyjaciół Zośka nie porzuca tej przyjaźni – żyje ich pamięcią, kontynuuje ich walkę i pielęgnuje ich wartości. Ich historia uczy, że przyjaźń to coś więcej niż wspólne zainteresowania. To odpowiedzialność za drugiego człowieka, nawet jeśli różni się od nas we wszystkim oprócz serca.

Drugi przykład pochodzi z „Małego Księcia”, opowieści niosącej głębokie przesłanie. Tytułowy bohater spotyka na Ziemi pilota – dorosłego, który awaryjnie ląduje na pustyni. Mały Książę to dziecko z innej planety, wrażliwe, ciekawe świata i pełne pytań. Pilot to człowiek z naszego świata, z początku zamknięty, poważny i samotny. Na pierwszy rzut oka trudno o większą różnicę. Jeden – chłopiec patrzący na rzeczywistość przez pryzmat serca. Drugi – dorosły, który dawno zapomniał, jak to jest widzieć świat oczami dziecka. A jednak między nimi rodzi się głęboka przyjaźń. Dlaczego? Bo Mały Książę przypomina pilotowi, że w życiu ważne są rzeczy niewidoczne dla oczu. Uczy go patrzenia sercem. A pilot – choć dorosły – słucha, uczy się i pozwala sobie na emocje, które wcześniej w sobie tłumił. Wzajemnie się zmieniają. Ich przyjaźń to dowód na to, że różnice nie są przeszkodą, lecz szansą. Mały Książę mówi o oswajaniu – czyli tworzeniu więzi. Róża, Lis, Pilot – każde z tych spotkań opiera się na otwartości i akceptacji inności. Przyjaźń z Lisem uczy Małego Księcia cierpliwości i odpowiedzialności. Przyjaźń z Pilotem – odwagi, by zostawić kogoś bliskiego, gdy trzeba wracać do swojej planety.

Przyjaźń to nie odbicie siebie w kimś drugim. To raczej uzupełnianie się – jak dwa instrumenty grające inną melodię, ale tworzące razem piękną pieśń. Różnice uczą nas empatii, zrozumienia, stawiania się w czyjejś sytuacji. Dzięki temu przyjaźń staje się nie tylko relacją, ale szkołą życia. Nie musimy lubić tych samych filmów, mieć takich samych ocen, nosić podobnych ubrań, żeby się zaprzyjaźnić. Wystarczy, że spojrzymy na drugą osobę z szacunkiem i ciekawością. Przyjaźń to przestrzeń, w której możemy być sobą – nawet wtedy, gdy jesteśmy całkiem inni. Popatrzmy wokół siebie – ile wspaniałych przyjaźni powstało dzięki temu, że ktoś był inny niż my? Czasem to właśnie różnice sprawiają, że ktoś nas zafascynuje, pokaże coś nowego, rozbudzi pasję albo pomoże zrozumieć siebie.

Nie bójcie się różnić od swoich przyjaciół. I nie bójcie się zaprzyjaźniać z tymi, którzy różnią się od Was. Bo właśnie w tych różnicach kryje się największy potencjał. Alek, Rudy i Zośka, Mały Książę i Pilot – to tylko literackie przykłady, ale ich historie uczą nas uniwersalnej prawdy: przyjaźń to harmonia, która powstaje, gdy dwa serca – choć inne – biją w tym samym rytmie. Nie zawsze będzie łatwo. Czasem będziecie się sprzeczać, nie rozumieć, widzieć świat z zupełnie innych perspektyw. Ale jeśli jest między Wami szacunek i życzliwość – to te różnice nie będą przeszkodą. Będą skarbem. Dlatego życzę Wam, byście szukali takich przyjaźni – prawdziwych, głębokich i odważnych. Bo przyjaciel, który myśli inaczej, może być tym, który najbardziej Was wzbogaci.

Dziękuję za uwagę.


Przeczytaj także: Kamienie na szaniec - streszczenie

Aktualizacja: 2025-05-13 17:36:47.

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.