„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego to powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach z okresu II wojny światowej. Opowiada o losach trzech harcerzy – Alka, Rudego i Zośki – którzy walczyli w konspiracji przeciwko niemieckiemu okupantowi. Książka ukazuje ich odwagę, przyjaźń i poświęcenie w imię wolności ojczyzny.
Spis treści
Maciej Aleksy Dawidowski to jeden z trzech głównych bohaterów powieści Mieszkał na warszawskim Żoliborzu. Był wysokim, szczupłym chłopakiem o niebieskich oczach i jasnych włosach. W momencie rozpoczęcia akcji, miał dziewiętnaście lat. Pochodził z inteligenckiej rodziny, jego ojciec był kierownikiem jednej z warszawskich fabryk, a matka zajmowała się domem i działalnością społeczną. Miał też siostrę Marylę. Należał do drużyny harcerskiej „Buki”, w ramach której wyróżniał się charyzmą i zdolnościami przywódczymi. Bardzo dobrze się uczył, toteż marzył o studiach. Udzielał się w Małym Sabotażu, akcjach dywersyjnych i zbrojnych. Zginął na skutek ran odniesionych podczas akcji pod Arsenałem.
Drugim z głównych bohaterów był Jan Bytnar. Pochodził z inteligenckiej rodziny o chłopskich korzeniach. Jego ojciec przeniósł się ze wsi do Warszawy, aby zdobyć wykształcenie i założyć rodzinę. Pseudonim chłopaka był związany z jego wyglądem, ponieważ Jan miał piegowatą twarz i rude włosy. W momencie rozpoczęcia akcji powieści, Rudy miał osiemnaście lat. Chłopak był inteligentny i ambitny, wzorowo zdał maturę, w trakcie wojny dbał o samokształcenie. Należał do drużyny harcerskiej „Buki”, gdzie pełnił rolę kucharza. W czasie wojny, zaangażował się w działalność Małego Sabotażu, akcje dywersyjne i zbrojne. Wykorzystywał wtedy swój talent do projektowania i majsterkowania. Zmarł w wyniku obrażeń nabytych podczas bycia przesłuchiwanym przez gestapo.
Pseudonim Tadeusza Zawadzkiego pochodził od jego delikatnej powierzchowności. Zośka miał nieco niewieścią urodę tj. delikatne rysy, niebieskie oczy i złociste włosy. Pochodził z inteligenckiej, patriotycznej rodziny. Jego ojciec w młodości był legionistą, a potem został profesorem chemii. Miał siostrę Hanię. Zośka należał do drużyny harcerskiej „Buki”, gdzie rozwijał umiejętności organizacyjne i przywódcze. Wolał spędzać czas samotnie lub z rodziną, posiadał niewielu przyjaciół, ale był im oddany. W czasie wojny, angażował się w działalność Małego Sabotażu, akcje dywersyjne i zbrojne. Zginął podczas akcji wysadzania posterunków niemieckiej żandarmerii.
Zastępstwa dowódcy Oddziałów Dyspozycyjnych „Kedywu” i członkiem Rady Wychowawczej Szarych Szeregów. Organizował zamachy na oficerów SS i gestapo.
W powieści jest nazywany „Jędrkiem Makulskim”. Przyjaźnił się z Alkiem, którego poznał podczas pracy przy wycince drzew. Chłopcy razem znaleźli i czyścili amunicję. Zginął podczas powstania warszawskiego.
Jeden z najlepszych ludzi Zośki. Udało mu się uciec spod niemieckiego ostrzału, podczas akcji pod Czarnocinem.
Komendant warszawskiej chorągwi Szarych Szeregów. Był dowódcą akcji pod Arsenałem.
Ojciec Alka. Pracował jako kierownik fabryki, w której produkowano broń. Udzielał się społecznie. Aresztowano go w 1939 roku, a w 1940 roku został rozstrzelany przez gestapo.
Harcmistrz w drużynie „Buków”, był też nauczycielem geografii w gimnazjum i liceum im. Batorego. Był niewiele starszy od swoich podopiecznych. Został wysłany do Wilna przez dowództwo Szarych Szeregów i nie wrócił już do Warszawy.
Członkini Wawra przy hufcu Mokotów. Nazywano ją też „panią Kwaskowską”, ponieważ podczas jednej z akcji, poparzyła się kwasem. W jej domu stemplowano egzemplarze „Nowego Kuriera Warszawskiego” znakiem kotwicy. Brała też udział w produkcji marmolady z Zośką.
Informator Szarych Szeregów. Był kolegą Zośki. Bardzo dobrze znał język niemiecki, pracował jako akwizytor u „Wedla”.
Dowódca oddziałów Dyspozycyjnych „Kedywu”.
Zamieszana w akcję zrywania flagi z niemieckiego szpitala Czerwonego Krzyża. Na miejscu został numer jej roweru, przez co spędziła kilka miesięcy na Pawiaku.
Pełni funkcję harcmistrza i komendanta Grup Szturmowych hufca „Praga”. Został aresztowany w 1943 roku, w więzieniu skonfrontowano go z Rudym.
Brał udział w akcji pod Arsenałem. Widział, gdy Alek został ciężko ranny.
Harcmistrz i członek Głównej Kwatery. Pełnił funkcję przełożonego „Buków” podczas pracy w komórce więziennej. Przywiązywał dużą wagę do kształcenia młodzieży, nawet w czasach wojny.
Narzeczona Alka, cztery lata młodszą od niego. Czuwała przy nim do śmierci. Również brała udział w akcjach Małego Sabotażu.
Jeden z najbliższych przyjaciół Zośki. Został aresztowany podczas akcji zrywania niemieckich afiszy, zmarł w Oświęcimiu. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Pełnił funkcję kierowcy podczas akcji czarnocińskiej. Jego błąd doprowadził do wypadku.
Razem z Zośką produkował marmoladę. Pełnił funkcję harcmistrza i podporucznika. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Zginął w trakcie akcji czarnocińskiej. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Aktualizacja: 2025-02-19 21:23:57.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.