Sachem – bohaterowie

„Sachem” to no­we­la au­tor­stwa Henryka Sienkiewicza, któ­ra po raz pierw­szy uka­za­ła się w „Sło­wie”, w 1883 roku (we frag­men­tach), po po­wro­cie au­to­ra z po­dró­ży do Sta­nów Zjed­no­czo­nych. To krót­ka hi­sto­ria o nie­god­nym miej­scu rdzen­nych miesz­kań­ców No­we­go Świa­ta w okre­sie po­zy­ty­wi­zmu.

Spis treści

• Czerwony Sęp (Sachem)
• Dyrektor cyrku, Hon. M. Dean
• Widzowie cyrku

Czerwony Sęp (Sachem)

Czer­wo­ny Sęp, ostatni przedstawiciel plemienia Czarnych Węży, Jako mały chło­piec, Czer­wo­ny Sęp przetrwał zniszczenie swojego plemienia, a po śmierci ojca, ostatniego sachema, trafił do cyrku. Choć ży­cie w cyr­ku po­zwo­li­ło mu na prze­trwa­nie, to jed­nak zda­wa­ło się, że nie za­po­mniał o swo­im ple­mie­niu ani o tra­ge­dii, jaką zgo­to­wa­li mu bia­li osad­ni­cy. Jego wy­stęp w cyr­ku mógł­by być dla nie­go spo­so­bem na wy­ra­że­nie swo­je­go żalu, tę­sk­no­ty za utra­co­ną oj­czy­zną i pra­gnie­nia ze­msty. Czer­wo­ny Sęp jest po­sta­cią peł­ną sprzecz­no­ści – z jed­nej stro­ny dorastał wśród białych, z dru­giej – wystawia się go na pokaz, gdzie ma utwierdzać ich w przestarzałym wizerunku Indian, jaki funk­cjo­nu­je w ich wy­obra­że­niu. 

Dyrektor cyrku, Hon. M. Dean

Dy­rek­tor cyr­ku to po­stać, któ­ra reprezentuje cywilizowany, biały świat, a jego rola w no­we­li jest szcze­gól­nie istot­na, po­nie­waż to on za­pla­no­wał całe przed­sta­wie­nie Czer­wo­ne­go Sępa. To on wykorzystuje tragizm Czerwonego Sępa i historię jego plemienia, by stworzyć efektowną atrakcję cyrkową. Jego po­stać od­da­je wy­ra­cho­wa­nie i brak ja­kiej­kol­wiek em­pa­tii dla bo­ha­te­ra i jego ludu. Dean w peł­ni kontroluje przebieg przedstawienia, zwra­ca­jąc uwa­gę na wy­wo­ła­nie okre­ślo­nych emo­cji wśród wi­dzów, któ­rzy trak­tu­ją wy­stą­pie­nie Czer­wo­ne­go Sępa jako eg­zo­tycz­ną atrak­cję. Wi­dać to wy­raź­nie, gdy Dy­rek­tor uspo­ka­ja pu­blicz­ność, gdy Czer­wo­ny Sęp sta­je na li­nie, za­pew­nia­jąc, że nie ma mowy o żad­nym nie­bez­pie­czeń­stwie. Dean jest po­sta­cią zimną, obo­jęt­ną na to, co tak na­praw­dę prze­ży­wa jego pod­opiecz­ny. Z jego punk­tu wi­dze­nia jest to po pro­stu ko­lej­ny nu­mer cyr­ko­wy, któ­ry ma do­star­czyć roz­ryw­ki pu­blicz­no­ści.

Widzowie cyrku

Wi­dzo­wie cyr­ko­wi są przed­sta­wie­ni jako zbiorowisko różnych postaci, od pro­stych pi­wo­szy po ko­bie­ty i dzie­ci. Choć Sien­kie­wicz nie po­świę­ca im zbyt wie­le uwa­gi, to peł­nią oni waż­ną rolę w utwo­rze, po­nie­waż sta­no­wią od­bior­ców przed­sta­wie­nia, któ­re jest za­pla­no­wa­ne jako część cyr­ko­we­go show. Dla nich Czer­wo­ny Sęp to tyl­ko indiański akrobata, który ma zaspokoić ich pragnienie egzotyki i widowiskowości. Wi­dzo­wie są za­fa­scy­no­wa­ni jego wy­stę­pem, nie ro­zu­mie­jąc praw­dzi­we­go zna­cze­nia jego ge­stów. To tyl­ko ko­lej­ny nu­mer w pro­gra­mie, któ­ry ma ich za­ba­wić. W tej po­sta­ci Sien­kie­wicz po­ka­zu­je igno­ran­cję i po­wierz­chow­ność cy­wi­li­za­cji bia­łych, któ­rzy nie do­strze­ga­ją tra­gi­zmu sy­tu­acji, trak­tu­jąc wszyst­ko jako spek­takl.

---

Prze­czy­taj tak­że: Sachem – charakterystyka

Ak­tu­ali­za­cja: 2024-12-04 20:59:32.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.