„Sachem” to nowela Henryka Sienkiewicza opublikowana w 1883 roku w dzienniku „Słowo”, inspirowana podróżą autora do Stanów Zjednoczonych. Utwór przedstawia satyryczną i pełną ironii historię indiańskiego wodza – ostatniego potomka plemienia Czarnych Węży – który jako artysta cyrkowy przybywa do Antylopy, miasta zbudowanego na zgliszczach wymordowanej przez Niemców osady Chiavatta. Podczas występu, wódz zwany Czerwonym Sępem śpiewa w języku niemieckim pieśń wojenną o zagładzie swego ludu i przysiędze zemsty, co wywołuje przerażenie wśród widzów. Finał występu, mający pozór aktu zemsty, okazuje się częścią zaplanowanego widowiska, a sachem wraca z blaszaną miską po datki. Nowela ukazuje tragizm losu rdzennych mieszkańców Ameryki oraz hipokryzję zwycięskiej cywilizacji, która zagładę autochtonów traktuje jako atrakcję rozrywkową.