„Medaliony” to zbiór opowiadań Zofii Nałkowskiej, który zadebiutował w Warszawie w 1946 roku. Książka bazuje na doświadczeniach autorki z pracy w komisji zajmującej się badaniem zbrodni hitlerowskich w Polsce podczas II wojny światowej. Dzięki temu Nałkowska uwieczniła przeżycia wielu osób, które doświadczyły brutalności wojny i obozów koncentracyjnych.
Spis treści
Akcja opowiadań nie toczy się w jednym miejscu. Każde z ośmiu opowiadań przedstawia inną lokalizację, w którą autorka przenosi czytelnika. Na przykład, w „Profesorze Spannerze” akcja toczy się w Instytucie Anatomicznym w Gdańsku, podczas gdy „Dno” rozgrywa się w różnych miejscach takich jak więzienie na Pawiaku, obozy Ravensbrück i Bunzig oraz fabryka amunicji. „Kobieta cmentarna” przedstawia wydarzenia na cmentarzu blisko getta. Opowiadania „Dwojra Zielona” i „Wiza” ukazują życie w obozach w Polsce, „Człowiek jest mocny” w okolicach pałacu w Chełmnie, a ostatnie opowiadanie przenosi do Oświęcimia. „Medaliony” skupiają się na wydarzeniach głównie w Polsce.
Czas akcji jest również zróżnicowany i niechronologiczny. Choć teksty wydano w 1946 roku, większość wydarzeń ma miejsce podczas II wojny światowej. Nałkowska opiera się na relacjach świadków, które zbierała po wojnie, ale odnoszą się one do lat 1939-1946. Zbiór kończy się datą „Wiosna - lato 1945”, kiedy to opowiadania były przygotowywane do druku. Wydarzenia są retrospekcją, a Nałkowska nie podaje dokładnych dat, lecz można oszacować, że akcja „Medalionów” rozgrywa się w różnych okresach II wojny światowej, na podstawie opisanych faktów i dat, które udało się ustalić.
Aktualizacja: 2024-09-10 14:08:51.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.