„Granica” to jedno z najbardziej znanych dzieł Zofii Nałkowskiej. Powieść ta powstała w dwudziestoleciu międzywojennym, a po raz pierwszy ukazała się w roku 1935. Autorka ukazała w niej losy nieszczęśliwego trójkąta miłosnego, który zainicjował główny bohater dzieła, Zenon Ziembiewicz, młody człowiek robiący szybką, błyskotliwą karierę. Mimo pozostawania w związku małżeńskim Zenon utrzymywał też relację ze swoją kochanką, Justyną Bogutówną.
Justyna Bogutówna to córka Karoliny Bogutowej, kucharki pracującej w okolicznych dworach. Jej matka jest wdową, zatem dziewczyna wychowuje się bez ojca. Justyna to też owoc romansu, w który jej matka wdała się z bogatym paniczem.
Gdy powieść się rozpoczyna, Justyna ma około dziewiętnastu lat, jest też bardzo ładną dziewczyną. Włosy ma jasne, krótko obcięte jak chłopiec, jej skóra również jest raczej jasna, wyróżnia się też charakterystycznie podwiniętą górną wargą, którą zdecydowanie podciąga krótki nos. Przez to zęby Justyny są zazwyczaj doskonale widoczne przy każdym słowie. To właśnie ta uroda zwróciła uwagę Zenona Ziembiewicza i sprawiła, że uznał Justynę za osobę ciepłą, bezbronną i na swój sposób delikatną.
Justyna to faktycznie prostoduszna, spokojna i otwarta osoba. W dzieciństwie bawiła się z małą hrabianką Tczewską, co pozwoliło jej przyswoić nieco manier. Justyna była osobą żywo zainteresowaną światem wokół siebie, często plotkowała o innych i sprawiała wrażenie, że sama nie ma o sobie nic do powiedzenia. Wzbudzała jednak sympatię w swoim otoczeniu, zwłaszcza z powodu swojej łagodności i uprzejmości. Świat widziała w sposób prosty i naiwny, tak jak dziecko. Nie rozumiała różnic klasowych między sobą a Zenonem. Wierzyła zatem, że ich relacja jest możliwa.
Dziewczyna kochała innych w sposób szczery i bezgraniczny, w miłości nie wahała się przed niczym. Większość życia spędziła na wsi, zatem nie była gotowa na to, co czekało ją w mieście. Justyna była blisko ze swoją matką, a jej śmierć sprawiła, że czuła się samotna i zagubiona. Życie zmusiło ją do ciężkiej pracy fizycznej, co odbiło się na jej młodym i świeżym wyglądzie. Jej skóra straciła barwę, była zniszczona, dziewczyna wyglądała anemicznie i niezdrowo.
Justyna nieustannie wierzyła w to, że jej los się odmieni dzięki romansowi z Zenonem. Była to wiara bardzo naiwna. Ciąża początkowo wywołała u Justyny ogromną radość. Była nawet gotowa podjąć się samotnego wychowywania dziecka. Jednak niepewna sytuacja w relacji z Zenonem sprawiła, że Justyna zdecydowała się na aborcję, co miało na nią fatalny wpływ.
Samotna, odrzucona i pogrążająca się w wyrzutach sumienia Justyna ostatecznie zapada na chorobę psychiczną. Traci kolejne posady i zaczyna o wszystko obwiniać Zenona. Ostatecznie Justyna oblewa go kwasem i oślepia mężczyznę. Wcześniej próbuje popełnić samobójstwo. Justyna jest ofiarą Zenona, nieumiejętności przystosowania się do życia i własnych naiwnych przekonań. To zdecydowanie tragiczna i wzbudzająca współczucie postać.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.