Jeden z głównych bohaterów „Władcy much”, Ralph, to symbol dobrego przywódcy. Od pierwszych chwil rozbicia na wyspie, stara się pomóc słabszym chłopcom. Ustanawia porządek, nakazuje podtrzymywanie ognia sygnałowego. Jego decyzje i pozycja stawiają Ralpha w opozycji do dziczejącego, autorytarnego Jacka.
Spis treści
Ralph to dwunastoletni chłopiec o silnej, dobrze zbudowanej sylwetce i szerokich ramionach, które sugerują, że mógłby wyrosnąć na boksera. Mimo to, w jego twarzy można dostrzec pewną łagodność. W powieści jest opisany jako chłopiec o jasnych włosach, które z czasem, podobnie jak u pozostałych chłopców (z wyjątkiem Prosiaczka), stają się dość długie.
Jak na dwunastoletniego chłopca, Ralph ma zdecydowany i silny charakter. Wydaje się czerpać dużo radości z własnej tężyzny fizycznej — kilkakrotnie daje pokaz stawania na głowie. Ma przy tym mocne poczucie obowiązku wobec innych. Kieruje nim to jako przywódcą grupy. Chłopiec przewodzi dla dobra innych, a nie własnych ambicji. Myśli o najsłabszych. Przede wszystkim chce zapewnić innym ratunek
Na początku Ralph znajduje wspólny język z Jackiem. Obaj są odważni, mają silne charaktery i lubią wysiłek fizyczny. „Jack i Ralph, wysportowani i młodzi, z przyjemnością podejmowali się wszelkich wyzwań” — tak opisywani są na początku książki. Jednak z czasem, gdy Ralph dostrzega brak zainteresowania Jacka podtrzymaniem ognia i jego powolne zdziczenie, zbliża się do Prosiaczka. Niedowidzący chłopiec dostrzega w Ralphie obrońcę, a Ralph zyskuje w nim przyjaciela i szczerego doradcę.
Ralph nie uważa siebie za chłopca szczególnie inteligentnego. Sam przyznaje: „Nie jestem taki mądry jak Prosiaczek”. Kwestionuje też swoje zdolności myślenia „jak przywódca”, mówiąc: „Nie zawsze wiem, co robić. Nie jestem taki jak Jack”. Mimo to to właśnie on przydziela chłopcom zadania, takie jak podtrzymywanie ognia, oraz ustanawia zasady, według których ma funkcjonować ich grupa. W miarę zdobywania doświadczenia jako lider odkrywa w sobie charyzmę potrzebną do przemawiania i odwagę, by zganić grupę za niewłaściwe zachowanie. „Musimy działać razem. Musimy być rozsądni” — mówi. Ralph zawsze angażuje się w prace, które zostały ustalone — od początku do końca pomaga przy budowaniu szałasów. Przypomina chłopcom, że nadrzędnym celem jest zwrócenie uwagi przepływających statków i ratunek: „Nie zapominajcie, dlaczego jesteśmy tutaj. Musimy wrócić do domu.”
Od momentu rozbicia chłopców na wyspie, Ralph przejmuje rolę lidera. To on po raz pierwszy dmie w konchę, zwołując rozproszonych chłopców: „Ralph dmuchnął w konchę i wszystkie dzieci zebrały się na plaży”. Stara się wprowadzić porządek wśród ocalałych, ustalając prawa i obowiązki. Na każdym zebraniu przypomina o konieczności palenia ognia sygnałowego: „Musimy utrzymać ogień! To nasza jedyna nadzieja na ratunek”. Niestety, jego rozważne przywództwo spotyka się z oporem niesfornych dzieci oraz Jacka, przywódcy chóru, który podważa jego autorytet. To zbliża go do Prosiaczka, „jedynej osoby, która podzielała jego troskę o przyszłość”. Prosiaczek szybko staje się jego bliskim doradcą.
Razem z Jackiem i Rogerem Ralph decyduje się odnaleźć „zwierza”, który okazuje się martwym lotnikiem. Po powrocie do obozu, przerażeni chłopcy stają się świadkami, jak Jack rzuca wyzwanie Ralphowi, kwestionując jego przywództwo i pragnąc je przejąć: „Jack wskazał na Ralpha i zawołał: Kto chce, żeby on nadal rządził? Kto jest za mną?’” Ralph wygrywa tę potyczkę, ale wkrótce dochodzi do rozłamu w grupie. Wraz z Prosiaczkiem przychodzi na ucztę zorganizowaną przez Jacka, gdzie pod wpływem zbiorowego szaleństwa i ekstatycznego tańca bierze udział w zabiciu Simona. Kiedy „dzicy” atakują obóz i kradną okulary Prosiaczka, Ralph i jego towarzysze udają się do Skalnego Zamku. Tam, podczas negocjacji, dochodzi do walki z Jackiem, a Prosiaczek ginie od uderzenia skałą: „Skała spadła na Prosiaczka, a jego ciało zniknęło w morzu.”
Po śmierci Prosiaczka Ralph staje się zwierzyną łowną dla szczepu Jacka. Uciekając przed polowaniem i pożarem wywołanym przez dzikich, wpada na oficera Royal Navy. Dopiero wtedy pozwala sobie na płacz nad utraconą niewinnością: „Ralph, patrząc na oficera, zaczął płakać. Płakał za utraconą niewinnością i ciemność ludzkiego serca.”
W warstwie symbolicznej powieści Ralph ukazuje pozytywne cechy przywództwa, reprezentując demokratyczną władzę, która przynosi korzyści i góruje nad brutalnym totalitaryzmem.
Aktualizacja: 2024-08-23 12:03:55.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.