Jack Merridew to przywódca chłopięcego chóru, który prowadzi go twardą ręką. Silny charakter oraz autorytatywne skłonności stawiają go w opozycji do Ralpha. Wkrótce po rozbiciu na wyspie organizuje swój chór w grupę myśliwych. Z czasem tworzy z nich własny szczep, którym rządzi niczym brutalny watażka. Chłopiec poddaje się drzemiącemu w człowieku złu, które wkrótce spycha go w otchłań zdziczenia.
Spis treści
Jack to chłopiec wyciągnięty przez dorastanie, szczupły i kościsty. Rude włosy wieńczą brzydką, zmarszczoną i piegowatą twarz. Z aparycji przywódca chóru nie wygląda jednak na głupiego, wręcz przeciwnie.
Z czasem wygląd chłopca zmienia się, oddając kolejne etapy zdziczenia. Wiąże za głową odrastające włosy, nie nosi już ubrania. Twarz pokrywa kolorową glinką, niczym prymitywne barwy wojenne. Zza tej maski dzikusa może bez strachu obserwować innych chłopców.
Od samego początku Jack wyróżnia się dużą pewnością siebie oraz skłonnościami do autorytaryzmu. Jako przywódca chóru chłopięcego przewodzi w sposób zdecydowany, wręcz despotyczny: „Chór śpiewał na jego rozkaz, a chłopcy musieli za nim podążać”. Jego władcza postawa szybko prowadzi do konfliktu z Ralphem, ponieważ Jack jest przekonany, że to on powinien być liderem: „Ja powinienem rządzić. Mam prawo dowodzić!” Z trudem przyjmuje do wiadomości demokratyczne wybory i okazuje jawną pogardę wobec Prosiaczka, którego uważa za słabego i irytującego: „Zamilknij, Prosiaczku! Zawsze musisz tyle gadać”. Jego niechęć do Prosiaczka wynika z postrzegania go jako uosobienia słabości i gadulstwa, co stoi w sprzeczności z jego własnym pragnieniem dominacji.
W miarę upływu czasu zachowanie Jacka Merridewa zaczyna się pogarszać. Coraz bardziej ulega obsesji polowania, a później fascynacji zabijaniem: „Polowanie stało się dla Jacka wszystkim, co się liczyło. Był w tym jakiś dziki blask w jego oczach”. Powoli odrzuca zasady grupy i cywilizacji, staczając się w kierunku zdziczenia: „Zasady? Po co nam zasady, kiedy możemy robić, co chcemy?” Jack dąży bezwzględnie do podporządkowania sobie innych chłopców, stosując strach i przemoc jako główne narzędzia swojego przywództwa: „Zmusimy ich do posłuszeństwa... siłą, jeśli będzie trzeba”. Jego przemiana z pewnego siebie nastolatka w brutalnego przywódcę jest kompletna, gdy zaczyna rozkoszować się swoją władzą opartą na przemocy i terrorze: „Jack był teraz władcą i nic nie mogło mu się przeciwstawić. Jego rządy oparte były na strachu i sile”.
Jack symbolizuje w powieści najgorsze cechy ludzkiej natury, które mogą pojawić się u przywódcy. Jest agresywny, autorytarny i zdeterminowany, by zdobyć władzę za wszelką cenę. W sposób symboliczny reprezentuje systemy oparte na przemocy, strachu i kulcie jednostki, które prowadzą do moralnego upadku i zdziczenia.
Jack Merridew zaczyna swoją rolę na wyspie jako przywódca chóru chłopięcego, sprawując władzę twardą ręką i wprowadzając surową dyscyplinę. Jego autorytarne podejście szybko prowadzi do konfliktu z Ralphem, wybranym liderem przez demokratyczne głosowanie: „Ja powinienem dowodzić!” – wykrzykuje Jack, wyrażając frustrację z powodu utraty przywództwa. Mimo początkowej rywalizacji, między nim a Ralphem pojawia się krótkotrwałe porozumienie.
Po pierwszym rekonesansie wyspy z Ralphem i Simonem, Jack zgadza się uczestniczyć w podtrzymywaniu ognia sygnałowego, choć jego myśli coraz bardziej koncentrują się na polowaniu: „Chcę mięsa!” – powtarza, ujawniając swoją rosnącą obsesję. Po pierwszej nieudanej próbie upolowania dzikiej świni, Jack postanawia zdobyć mięso za wszelką cenę, powoli odciągając więcej chłopców z chóru od obowiązków związanych z ogniem. W końcu, pod jego przywództwem, myśliwym udaje się upolować świnię, ale zaniedbane ognisko gaśnie w chwili, gdy nad wyspą przelatuje statek: „Ogień zgasł... straciliśmy szansę.”
Z czasem narastają konflikty między Jackiem, Ralphem i Prosiaczkiem. Po wyprawie w poszukiwaniu „zwierza”, Jack oskarża Ralpha o brak odwagi: „Nie nadajesz się na przywódcę!” – podważa jego autorytet. Mimo to, dzieci nadal popierają Ralpha, co upokarza Jacka i zmusza go do odejścia: „Idę sam... kto chce, może iść ze mną”. Jednak Jack nie rezygnuje i stara się przeciągnąć chłopców na swoją stronę.
Wkrótce kilku starszych chłopców dołącza do Jacka. Jako nowy przywódca myśliwych, Jack organizuje polowanie, które kończy się złożeniem ofiary dla „zwierza” – głowy świni nabitej na pal: „To dla ciebie, Bestio”. Jack używa mięsa, aby przyciągnąć pozostałych chłopców na ucztę. W trakcie burzy Jack zarządza dziki taniec, a chaos i strach prowadzą do brutalnego linczu na Simonie, którego dzieci biorą za „zwierza”: „Zabij to! Przerwij to! Zniszcz to!”
Po tym wydarzeniu Jack kradnie okulary Prosiaczka, kluczowe do rozpalania ognia, i barykaduje się w Skalnym Zamku, gdzie wprowadza swoje totalitarne rządy: „Teraz jestem wodzem!” – ogłasza triumfalnie. Kiedy Prosiaczek ginie z ręki Rogera, Jack nakazuje polowanie na Ralpha: „Złapać go! Zabić go!” Myśliwi podpalają wyspę, próbując schwytać Ralpha, ale tuż przed ich ostatecznym triumfem pojawia się oficer Royal Navy. Gdy zapytany o przywódcę grupy, Jack na chwilę występuje naprzód, ale szybko się cofa, wracając do reszty chłopców: „To nie ja... Ralph jest przywódcą.”
Jack w powieści jest symbolem najgorszych cech przywódcy. Jego agresja, autorytaryzm i pragnienie władzy ukazują, jak łatwo można przejść od przywództwa do tyranii: „Jack rządził strachem, a jego władza opierała się na sile i przemocy.” Reprezentuje systemy oparte na strachu, przemocy i kulcie jednostki, które prowadzą do zdziczenia i moralnego upadku.
Aktualizacja: 2024-08-23 11:42:39.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.