Powieść „Władca much” jest dziełem parabolicznym. Tym samym pragnie przekazać głębszą mądrość, często przy pomocy symboli i nawiązań. Źródłem, z którego Golding czerpał była między innymi Biblia. To właśnie z niej zaczerpnął tytuł książki, będący przetłumaczonym imieniem demona Belzebuba. Pełen empatii Simon jest tu niczym Chrystus. Rajska wyspa zamieszkała przez „niewinnych” ludzi nawiązuje zaś do Księgi Genesis.
Spis treści
W pewnym momencie wśród dzieci zaczyna krążyć strach przed tajemniczym „zwierzem” ukrywającym się w głębi lasu, co szczególnie dotyka najmłodszych. W odpowiedzi chłopcy decydują się na poszukiwania tego potwora i mylnie biorą za niego ciało martwego lotnika, które znajdują na wyspie. Jack, wykorzystując ten strach, postanawia złożyć „zwierzowi” ofiarę, wbijając na kij świński łeb i zostawiając go na polanie. Z czasem gnijące mięso przyciąga muchy, które obsiadają czaszkę. To właśnie te owady sprawiają, że Simon nazywa łeb „władcą much”.
Władca much symbolizuje zło tkwiące w każdym człowieku oraz strach, który napędza nasze najniższe instynkty. Pozbawieni wpływu cywilizacji, chłopcy stopniowo ulegają naturze, stając się coraz bardziej dzicy. Odrzucają zasady, stają się zdolni do przemocy i morderstw. Głowa świni nabita na pal jest fizycznym wyrazem tego zła.
Nazwa „władca much” jest tłumaczeniem hebrajskiego imienia demona Belzebuba, wspomnianego w Ewangelii św. Łukasza. Belzebub bywa utożsamiany z diabłem lub jako osobny demon, jeden z książąt piekieł. Jego imię dawniej łączono ze światem podziemnym, co w kontekście powieści może symbolizować ukryte, wewnętrzne zło w chłopcach.
Simon to chłopak pełen empatii, zawsze gotowy pomagać innym. Dzieli się owocami z młodszymi dziećmi i aktywnie uczestniczy w działaniach Ralpha i Prosiaczka. Z biegiem czasu coraz częściej szuka spokoju na polanie, która staje się dla niego miejscem wytchnienia. Wraz z innymi chłopcami wyrusza na poszukiwanie „zwierza.” Gdy przerażeni chłopcy mylnie uznają ciało lotnika za potwora, Simon jako jedyny dostrzega prawdę. Pragnie przekazać innym, że bestia nie istnieje, ale podczas ekstatycznego tańca myśliwych zostaje wzięty za „zwierza” i zabity, w czym uczestniczą nawet Ralph i Prosiaczek. Jego ciało zostaje pochłonięte przez przypływ.
Simon jest postacią inspirowaną Chrystusem — pełen miłości i współczucia, jako jedyny nie ulega strachowi, co pozwala mu dostrzegać prawdę. Staje nawet w obliczu zła, kiedy ma halucynacje o rozmowie z Władcą much, co przypomina kuszenie Chrystusa na pustyni. To Simon nadaje mu miano Władcy much, dostrzegając w nim wcielenie diabła. Gdy próbuje przekazać tę prawdę innym, zostaje zabity ze strachu, podobnie jak Chrystus na krzyżu. Zabrane przez przypływ ciało Simona symbolicznie nawiązuje do zmartwychwstania Jezusa. Simon uosabia proroka, którego własny lud nie potrafi wysłuchać.
Chłopcy trafiają na wyspę, która oferuje idealne warunki do życia: ciepły klimat, obfitość owocujących drzew i brak dużych drapieżników. Swoją błogością i nieskażoną naturą wyspa przypomina biblijny ogród Eden, pierwotną kolebkę ludzkości. W Edenie Bóg Jahwe umieścił pierwszych ludzi, pozwalając im korzystać z owoców wszystkich drzew. Byli tam bezpieczni, żyjąc w harmonii z naturą, nieskażeni złem.
Podobnie jak w Edenie, gdzie za sprawą diabła pojawił się grzech, tak w powieści Goldinga stopniowo ujawnia się ukryte w chłopcach zło. Niewinność dzieci powoli zanika, a one same przekształcają się z cywilizowanych ludzi w barbarzyńców zdolnych do zabijania. Upadek chłopców symbolizuje polana, na którą Simon początkowo uciekał, by znaleźć spokój i wytchnienie. Jednak to właśnie tam myśliwi składają ofiarę „zwierzowi”, podobnie jak wąż, który podstępnie wkradł się do Edenu i zwiódł ludzkość. Raj, podobnie jak wyspa spustoszona ogniem, zostaje utracony na zawsze, tak jak niewinność, którą Ralph opłakuje na końcu powieści.
Aktualizacja: 2024-08-21 13:00:47.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.