Izolda o Białych Dłoniach to bretońska księżniczka, którą poślubia Tristan. Przekonany o odrzuceniu przez swoją ukochaną Izoldę Jasnowłosą rycerz pragnie w ten sposób zapomnieć jedyną miłość. Nie potrafiąc przezwyciężyć dawnego uczucia, odmawia jednak swojej żonie dzielenia łoża. Dowiedziawszy się o Izoldzie Jasnowłosej, księżniczka poprzysięga zemstę. Wzgardzona żona okłamuje umierającego Tristana, że jego prawdziwa ukochana nie przybyła, by ujrzeć go po raz ostatni. Tym samym przybliża jego śmierć.
Izolda o Białych Dłoniach była bretońską księżniczką, córką diuka Hoela, siostrą rycerza Kaherdyna. Stała się też prawowitą żoną Tristana. Jej przydomek brał się z niezrównanych umiejętności haftowania i idących za tym pięknych palców dłoni.
Historia Izoldy o Białych Dłoniach powiązana jest z walką diuka Hoela i jego wasala – barona Ryjola. Ten ostatni pragnął ożenić się z będącą na wydaniu córką władcy Bretanii. Honor nie pozwalał jednak Hoelowi wydać ją za własnego poddanego.Ryjol wydał więc wojnę seniorowi, by wydrzeć księżniczkę siłą. Gdy udało mu się osaczyć siły Hoela na zamku karheńskim, do Bretanii przybył Tristan. Zaoferował pomoc diukowi i z czasem zyskał przyjaźń Kaherdyna. Po pokonaniu Ryjola w pojedynku diuk oddał Izoldę o Białych Dłoniach Tristanowi za żonę.
Przez swojego brata Izolda o Białych Dłoniach określana jest jako niewiasta cnotliwa i łagodnego charakteru. Prawdziwie kocha swojego męża, Tristana. Zawsze jest mu gotowa służyć. Cierpliwie znosi jego wyjaśnienia, kiedy mężczyzna odmawia skonsumowania ich małżeńskiego związku. Nie poddaje w wątpliwość rzekomych ślubów czystości, które miał złożyć na rok. Cierpi, nie czując się godną miana kobiety zamężnej, znosi to jednak cierpliwie.
Sytuacja zmienia się, kiedy Izolda o Białych Dłoniach podsłuchuje rozmowę Tristana z Kahedrynem. Dowiaduje się wtedy, że mąż kocha Izoldę Jasnowłosą. Wtedy w sercu kobiety rodzi się nienawiść i pragnienie zemsty. Narrator opisuje je jako coś strasznego, potęgowanego jeszcze siłą uczucia miłości do Tristana. Izolda o Białych Dłoniach potrafi sprytnie ukrywać swoje złowieszcze uczucia pod przykrywką troskliwej opieki nad umierającym mężem.
Ostatecznie sama przyczynia się do jego śmierci. Kłamie o kolorze żagla statku powracającego z Izoldą Jasnowłosą na pokładzie. Przez to Tristan umiera, przekonany, iż ukochana nie przybyła go pożegnać. Szaleńczy żal po śmierci męża pokazuje jednak, że mimo straszliwej zemsty, Izolda o Białych Dłoniach prawdziwie go kochała.
Mimo straszliwej zemsty, jaką Izolda o Białych Dłoniach wywarła na Tristanie, trudno jest określić ją mianem postaci negatywnej. Nawet narrator, tak prędki w wydawaniu osądu o każdym przeciwniku kochanków, zdaje się jej żałować. Bretońska księżniczka jest w istocie czwartą tragiczną bohaterką legendy. Prawdziwie kochała swojego męża, który nie potrafił odwzajemnić tego uczucia. Pełna cnoty, prawdziwie oddana żona poczuła się wzgardzona. Nienawiść i ból zatruły jej serce, kierując ku zemście. Można wręcz powiedzieć, że ze wszystkich bohaterów opowieści, Izolda o Białych Dłoniach jest postacią najnieszczęśliwszą. Prawdziwie kochając, nie mogła bowiem liczyć nawet na cień odwzajemnienia.
Aktualizacja: 2024-06-18 19:26:39.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.