Afryka Kazika Łukasza Wierzbickiego to tylko z pozoru powieść prosta w odbiorze. W rzeczywistości kryje ona w sobie mnóstwo głębi i ukrytych znaczeń, które początkowo mogą umykać nieuważnemu czytelnikowi.
Na pierwszy rzut oka jest to książka jedynie upamiętniająca najsłynniejszy etap z życia polskiego podróżnika, Kazimierza Nowaka – jego kilkuletnią, samodzielną wędrówkę po Afryce, z północy na południe i z powrotem. Poznaje on nowe plemiona, studiuje kulturę różnych narodów, zyskuje świadomość na temat problemów politycznych i społecznych afrykańskich krajów, próbuje nowych potraw oraz na własne oczy widzi, jak konfrontuje się świat białych i czarnych ludzi.
Z drugiej strony książka opowiada o samotności człowieka. Kazimierz Nowak w odosobnieniu błąkał się przez kilka lat po nieznanym kontynencie. Choć jego zapiski i wspomnienia nie przedstawiają jego rozpaczy spowodowanej samotnością, ustępowała na bowiem fascynacji odbywaną podróżą, to możemy sobie jedynie wyobrażać, jak bardzo wyobcowany może czuć się człowiek w pojedynkę będący tak daleko od domu, pośród dzikiej przyrody, niebezpiecznych zwierząt, zabójczej pustyni i groźnych band wojowników błąkających się po sawannach.
Afryka Kazika pokazuje, że pasja do podróży, geografii, antropologii, turystyki oraz odkrywania nieznanego nam dotąd świata i innych ludzi może i powinna być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Starszy mężczyzna, który jako dziecko był obecny na spotkaniu autorskim z Kazimierzem Nowakiem, przekazuje książkę podróżnika swojemu wnuczkowi, jednocześnie zaszczepiając w nim pasję. Kto wie, może on sam w przyszłości również stanie się znanym i rozpoznawalnym podróżnikiem, który napisze wiele mądrych i ciekawych książek.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.