„Asiunia” Joanny Papuzińskiej to powieść o tym, jaki wpływ miała II wojna światowa na najmłodszych. Książka porusza problem dorastania dzieci w tak okrutnych czasach. Pokazuje, jak ciężko im było zbudować sobie zdrowy światopogląd, wychowywując się przy wszechobecnej śmierci i okrucieństwie.
Spis treści
Główna bohaterka powieści. Nie zna świata bez wojny, więc nie wie, jak wygląda świat bez niej, ani nie rozumie, czym tak naprawdę jest. Odbiera ją jako stan bliżej niesprecyzowanego zagrożenia, które czasem materializuje się w postaci nalotów bombowych lub grubiańskich żołnierzy. Jest zaradna, rezolutna, odważna i bardzo wrażliwa. Kocha swoją rodzinę, rodziców i rodzeństwo. Niekiedy jej dziecięca perspektywa potrafi rozgonić ciemne chmury złej wojennej atmosfery i rozbawić wszystkich wokół, ponieważ dziewczynka jest z natury bardzo wesołego usposobienia. Tęskni za rodzicami, z którymi została rozłączona, ale też za swoim prawdziwym domem, za najprostszymi przedmiotami codziennego użytku, które zapamiętała. Jest wyczulona na przyrodę, która ją otacza.
Kobieta, która w każdej sytuacji potrafi sobie poradzić. Skromna i zaradna. Bez większych problemów przyjmuje na siebie rolę opiekunki dzieci, które przybywają do niej po rozłączeniu z rodzicami. Pozytywnie usposobiona, chociaż kiedy trzeba – skoncentrowana i pracowita. Potrafi przyrządzać pożywne potrawy nawet z przypadkowych ziół i roślin. Kochająca, troskliwa i inteligentna kobieta.
Rodzeństwo Asiuni. Szczególną uwagę przykuwają bracia, którzy mają po kilkanaście lat. Mimo bardzo młodego wieku służyli już w harcerstwie, gdzie otrzymali staranne patriotyczne wychowanie. Przez to właśnie chcieli szybko przedostać się z powrotem do Warszawy i wziąć udział w szykującym się do wybuchu powstaniu warszawskim. Po przejściu frontu, to oni troszczyli się o całą rodzinę, pracowali przy odbudowie domku letniskowego, a potem sprzedawali własne ubrania, żeby zarobić na jedzenie dla siebie, sióstr i babci, co przypłacili licznymi chorobami.
Nazywana również Tygrysem przez Asiunię, ponieważ kiedy była u niej w domu, kobieta udawała właśnie to zwierzę. Kobieta o bardzo dobrym sercu, pieczołowicie zatroszczyła się o dziewczynkę. Prowadziła przytułek dla sierot wojennych, w którym opiekowała się ponad setką podobnych dzieci. Była troskliwa i serdeczna. Zawsze chętna i gotowa do pomocy, nawet kosztem własnego komfortu czy zdrowia. Asiunia bardzo ją lubiła i czuła się przy niej bezpiecznie.
Aktualizacja: 2024-07-23 12:07:59.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.