„Śluby panieńskie” to komedia z epoki romantyzmu, której autor to Aleksander Fredro, jeden z najwybitniejszych komediopisarzy w dziejach literatury polskiej. W swojej sztuce opisał on perypetie i zmagania dwóch par na drodze do wejścia w związek i zaręczenia się ze sobą. W dziele występuje niewiele postaci, ale wszystkie są zamieszane w intrygę, w efekcie której bohaterowie wiążą się ze sobą.
Gustaw to główny bohater „Ślubów panieńskich”. To pochodzący z Warszawy młodzieniec, który ceni sobie dobrą zabawę, a życie na wsi go nudzi. Ma się zaręczyć z Anielą, ale nie spieszy mu się do tego, ponieważ wie, że małżeństwo zmusi go do rezygnacji ze stylu życia, jaki preferuje. Gustaw jest sprytny, inteligentny i potrafi manipulować ludźmi, czego dowodzi zawiązana przez niego intryga. Realizuje przede wszystkim własne cele, jest wygodny i wyrachowany. Mimo to wzbudza sympatię osób w swoim otoczeniu, takich jak Radost czy pani Dobrójska. Ostatecznie Gucio sam wpada we własną pułapkę i przez swoją intrygę prawdziwie zakochuje się w Anieli.
Klara to młodziutka dziewczyna przebywająca w dworku pani Dobrójskiej, towarzyszka Anieli. Swoją wiedzę o mężczyznach czerpie z lektur i na tej podstawie wysnuła wniosek, że nie można im ufać i nie są oni zdolni do prawdziwych uczuć. Razem z Anielą składa śluby panieńskie i nie chce wychodzić za mąż. Klara pogardliwie traktuje adorującego ją Albina i dopiero groźba małżeństwa z Radostem zmienia jej postępowanie. Klara jest buntownicza i sarkastyczna, często podważa otaczające ją normy społeczne i dostrzega ich absurd. Klara jest ofiarą swoich czasów.
Aniela to córka pani Dobrójskiej i towarzyszka Klary, ma wyjść za Gustawa. Jest dobra i naiwna. Razem z Klarą składa śluby panieńskie i nie chce wychodzić za mąż. Jest jednak bardzo wrażliwa i podatna na urok Gustawa, w którym ostatecznie się zakochuje. Aniela to osoba bardzo spokojna i łagodna. Jest posłuszną córką, a śluby panieńskie to jej jedyny objaw buntu wobec matki. Aniela jednak nie ma co do tego pewności, a składa je przede wszystkim pod wpływem silnej osobowości Klary.
Albin to nieszczęśliwie zakochany w Klarze młodzieniec. Jest on parodią romantycznego kochanka. Nieustannie cierpi z powodu swojego uczucia, jednak wciąż adoruje wyraźnie pogardzającą nim Klarę. Brakuje mu inicjatywy i siły charakteru. Sukces odnosi dopiero wtedy, gdy jego czynami zaczyna kierować sprytny i zdecydowany Gustaw. Albin jest bez reszty oddany Klarze, ale nie umie jej zainteresować swoją osobą. Klara godzi się na małżeństwo z nim tylko z powodu zagrożenia, jakie niesie dla niej perspektywa małżeństwa z Radostem, który jest od niej dużo starszy. W innym przypadku Albin nie jest dla niej obiektem zainteresowania.
Radost to stryj Gustawa, który bardzo martwi się planami małżeńskimi młodzieńca. Jest starym kawalerem i odznacza się ogromną dobrodusznością i wyrozumiałością. Z tego powodu jego pouczenia nie robią żadnego wrażenia na Gustawie. Radost ma do niego ogromną słabość, którą często okazuje. Wspomnienia własnej młodości pozwalają mu zrozumieć Gucia i wybaczyć mu jego wybryki.
Pani Dobrójska to szlachetna, dobra i mądra matka Anieli. To do niej dziewczęta zwracają się ze swoimi problemami. W przeszłości coś łączyło ją z Radostem. Jest świadoma licznych wad mężczyzn, ale wskazuje Klarze i Anieli także ich drugą stronę. Swoją córkę wychowuje zgodnie z tradycjami, ale ma dla niej także sporo wyrozumiałości.
Jan to służący Gustawa i wyprowadzacz koni. Wiernie służy Guciowi i stara się mu pomagać, na przykład ukrywając fakt, że młodzieniec nie wrócił na noc do domu i czekając, by wpuścić go oknem do jego pokoju.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.