Asiunia Joanny Papuzińskiej to powieść opowiadająca losy małej dziewczynki, która została wplątana w wielkie tryby brutalnej historii. Na własnej skórze doświadczyła okropieństw, jakie niosła ze sobą II wojna światowa, w czasie której się urodziła i dorastała.
Spis treści
Powieść Joanny Papuzińskiej pokazuje, jak czas wojny postrzegany jest przez dziecko. Dla kilkuletniej bohaterki niepojęte są wielkich spory polityczne rozgrywające się w okresie, w którym przyszło jej żyć. Mimo tak młodego wieku nieobce jej jest ciągłe poczucie niepewności i strach o życie swoje i najbliższych. Narodziny Asiuni przypadają na wybuch II wojny światowej, doświadcza więc całego jej terroru i szaleństwa. Zostaje rozdzielona z rodzicami i rodzeństwem.
Asiunia rozpoczyna wędrówkę po kolejnych domach zastępczych, aż wreszcie udaje jej się dotrzeć do domu babci na wsi, gdzie docierają również jej starsi bracia. Cała rodzina musi ukrywać się w piwnicy, by przetrwać pobliskie bombardowania i ciągłe naloty. Pewnego dnia zostają wyrzuceni z domu przez Niemców i skazani na wygnanie, jednak udaje im się ujść z pochodu i ukryć się w piwnicy zaprzyjaźnionej sąsiadki. Tam przeczekują przejście frontu, a następnie wracają do zdewastowanego domku letniskowego, gdzie próbują przetrwać zimę, co jest karkołomnym zadaniem. W końcu przedostają się do Stoczka, gdzie ciocia Ola prowadzi schronisko dla sierot wojennych. Tam rodzinę zastaje nie tylko długo wyczekiwany koniec II wojny światowej, lecz również spotkanie z ojcem.
Akcja powieści rozgrywa się w czasie II wojny światowej, w Warszawie. Tam właśnie mieszka tytułowa bohaterka utworu, pięcioletnia Asiunia oraz jej rodzice i rodzeństwo. Życie rodziny przepełnione jest ciągłą niepewnością o przyszłość. Starają się nie zwracać na siebie uwagi, żeby nie ściągnąć na siebie nieszczęścia, o które bardzo łatwo w tamtych niebezpiecznych czasach. Rodzice bardzo troszczą się o bezpieczeństwo swoich dzieci, starszy brat natomiast uczy siostrzyczkę, że najważniejsze to zawsze pamiętać swój adres zamieszkania.
Środki ostrożności okazują się jednak niewystarczające. Rodzice Asiuni zostają aresztowani i rozdzieleni ze swoimi dziećmi, z których każde również zostaje odseparowane od reszty rodzeństwa. Zrozpaczona i przerażona Asiunia trafia do dziwnego domu, który zajmowany jest przez trzy starsze damy, a także dziewczynkę, Elkę, z którą bohaterka wchodzi w bliższą znajomość.
Rozpoczyna się dla dziewczynki okres trafiania do kolejnych przypadkowych domów. Dostaje się na przykład do kobiety, do której czuje niemałą sympatię, do cioci Oli, którą nazywa Tygrysem i która świetnie się nią zajmuje. Spełnia wszystkie jej zachcianki i organizuje nową odzież, gdy przychodzi lato. Potem dziewczynka trafia do własnej babci, gdzie ku swojej wielkiej radości spotyka swoich starszych braci. Chcą oni powrócić do Warszawy, żeby wziąć udział w naciągającym powstaniu warszawskim.
Domek letniskowy babci Asiuni stoi w miejscu, w którym często słychać ostrzał i naloty, przed którymi domownicy kryją się w piwnicy. Pewnego razu kryją się tam ponownie, lecz nie ma pośród nich babci ani jednego z braci dziewczynki – Marka. Ci pojawiają się dopiero po chwili, ponieważ przed ukryciem się chcieli zabrać ze sobą żywność, żeby nie została zniszczona w trakcie ostrzału.
Niemcy zaraz potem przejmują ten teren i wyganiają mieszkańców z ich domów. Formują z nich wielki pochód wygnanych. To samo spotyka również rodzinę Asiuni. Korzysta ona jednak z chwili nieuwagi strażników i ukrywa się w pobliskim rowie.
Babcia wraz z wnuczętami oczekuje na zakończenie walk Rosjan z Niemcami w piwnicy domu zaprzyjaźnionej kobiety. Gdy tylko się uspokaja, rodzina wraca do własnego domu. Ten jednak okazuje się, że został zniszczony w czasie walk. Jego ruiny pobudzają wyobraźnię pięcioletniej Asiuni, który wyobraża sobie, że zniszczony dom jest tak naprawdę wielkim leśnym stworem. Rodzina musi poradzić sobie, ponieważ oczekują na powrót ojca dzieci.
Tak nadchodzi zima, którą cała rodzina musi przetrwać w resztkach zburzonego domu, który ledwie dał się doprowadzić do stanu jakiejkolwiek używalności. Brakuje jednak opału, jedzenia i ciepłych ubrań, a każdy dzień jest walką o przetrwanie. Rodzinie pomaga ciocia Ola, która przynosi im pożywienie.
Bieda i niedostatek dogryza rodzinie coraz bardziej, bracia zaczynają chorować przez brak ciepłych ubrań i ciągłą wykańczającą pracę. Rodzinie udaje się dotrzeć do Stoczka, gdzie ma ich oczekiwać ciocia Ola. Okazuje się, że kobieta prowadzi tam przytułek dla wojennych sierot, który liczy już ponad setkę dzieci. Tam rodzina przebywa do końca wony, a Asiunia i jej bracia w końcu spotykają się ze swoim ukochanym tatą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.