„Katedra” to opowiadanie science-fiction autorstwa Jacka Dukaja, które opowiada historię męczeńskiej śmierci Izmira Predú, stworzenia wokół jego grobu tytułowej katedry oraz badań księdza Pierre’a Lavone, związanych z tym niezwykłym miejscem. Wokół grobu Izmira dochodzi do cudownych zdarzeń, takich jak uzdrowienia, co skłania jedną z wdzięcznych osób do sprowadzenia na planetoidę żywokrystu. Dzięki temu powstaje tajemnicza katedra otaczająca grób. Opowiadanie Dukaja zostało opublikowane w 2000 roku, a w 2002 roku Tomasz Bagiński stworzył na jego podstawie animowany film, który zdobył nominację do Oscara.
Animacja Bagińskiego nawiązuje do wizji wykreowanej przez Dukaja w swoim tekście. Obie katedry są monumentalne i budzą zarówno podziw, jak i grozę. Ich tajemnice skrywa mrok, a ich pełne piękno można dostrzec tylko przy odpowiednim oświetleniu, które jednak rzadko pojawia się na planetoidzie. Dominującym kolorem obu budowli jest czerń. Katedry wydają się niemal żywymi istotami, które rosną i zmieniają się w tajemniczy sposób. Obserwatorzy mogą odnieść wrażenie, że te struktury żyją, ewoluują i rozwijają się. Wysokie sklepienia, łuki i asymetria to cechy wspólne katedr z obu dzieł.
Wygląd katedr w obu utworach jest bardzo zbliżony. Wizualna strona animacji Bagińskiego przywołuje obrazy znane z prac malarza Zdzisława Beksińskiego. Zarówno opowiadanie, jak i animacja operują podobną paletą kolorów, nadając katedrze delikatne, ozdobne i misternie wykonane detale, które jednocześnie sprawiają wrażenie ostrych i mogących zranić.
W obu dziełach pojawia się motyw samotnego badacza, który stara się odkryć tajemnice katedry. Staje on przed jej majestatem, próbując zrozumieć jej sekrety. Obie postacie badaczy doświadczają tragicznego końca w swojej misji eksploracji. Ksiądz Pierre Lavone zostaje przez katedrę wchłonięty. W animacji Bagińskiego ukazanie światła w katedrze sugeruje, że również inni śmiałkowie, którzy odważyli się ją badać, zostali wchłonięci i stali się jej częścią na zawsze. Motyw katedry pochłaniającej żywe istoty i włączającej je do swojej struktury jest zatem kluczowy w obu tekstach kultury.
Tomasz Bagiński czerpał wiele inspiracji z opowiadania Dukaja, co sprawia, że wizje katedr w obu utworach są bardzo podobne. W obu dziełach wykorzystano zbliżone motywy, dzięki czemu zarówno katedra Dukaja, jak i Bagińskiego wywołują w odbiorcach uczucia strachu, respektu oraz prawdziwego zachwytu.
Aktualizacja: 2024-08-30 20:34:42.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.