Hamlet to tragedia Williama Szekspira, której fabuła oparta jest na idei zemsty. Młody książę dowiaduje się, że nowy król Danii zdobył tron w nieuczciwy sposób, mordując jego ojca. Od tej pory życie Hamleta zmienia się i w stu procentach zostaje podporządkowane zemście, do której nakłania go duch zmarłego monarchy.
Hamleta Można nazwać tragedią zemsty, gdyż rzeczywiście zemsta jest głównym czynnikiem, jaki popycha głównego bohatera do działania. Hamlet z początku wydaje się specyficznym, ale jednak nie zagrażającym nikomu człowiekiem. Jest wrażliwy, inteligentny i skłonny do refleksji, cieszy się szacunkiem na dworze i wśród ludu. Kocha Ofelię i jest raczej wsobnym introwertykiem, wpadającym często w stany melancholijne. Kiedy jednak duch jego ojca objawia mu prawdę o swojej śmierci i o tym, że został otruty przez własnego brata, który nie tylko zajął jego miejsce na tronie, lecz także pojął za żonę wdowę po nim, świat Hamlet zostaje wywrócony do góry nogami. Obiecuje ojcu zemstę na Klaudiuszu, a gdy upewnia się, że ten rzeczywiście jest winien, owa zemsta staje się jedyną wartością, jaka się dla niego liczy.
Można powiedzieć, że Hamlet jest tragedią zemsty, ponieważ to ona staje się zalążkiem całej fabuły. Innym argumentem popierającym tę tezę może być jednak fakt, że dramat Szekspira ukazuje czytelnikowi również to, co chorobliwa żądza zemsty potrafi uczynić z życiem człowieka. Hamlet popada w obłęd. Zdarza mu się mówić od rzeczy, dawnym przyjaciołom wydaje się nieobecny i wyalienowany, przebywa niejako we własnym świecie. W połączeniu z ciągłym komunikowaniem się z duchem ojca, stan taki wydaje się zbliżony wręcz do schizofrenii.
Trudno jednoznacznie osądzić czy obłęd Hamlet był rzeczywisty, czy miał jedynie służyć bohaterowi jako pewna rola, maska, mająca na celu oszukanie jego bliskich i doprowadzenie go do celu. W obu jednak przypadkach to właśnie potrzeba krwawej zemsty na Klaudiuszu doprowadziła mężczyznę do takiego stanu. Gdyby nie dowiedział się o zdradzie i zbrodni stryja, prawdopodobnie byłby wciąż człowiekiem co prawda melancholijnym i nieco zdystansowanym, ale na pewno nie oszalałym od chęci mordu.
Rzeczywiście Hamleta Szekspira można spokojnie nazwać tragedią zemsty, a argumentów na potwierdzenie tej tezy jest przynajmniej kilka. Pragnienie zemsty prowadzi Hamleta do prawdziwej katastrofy, w której ginie nie tylko zbrodniarz Klaudiusz, lecz także wiele innych przypadkowych osób, a także on sam. Jak więc widać zemsta jest zjawiskiem, które zawsze obróci się przeciw temu, kto pragnie jej dokonać i się mu to udaje.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.