Szanowni państwo, chciałabym tu dziś stanąć w obronie niejakiego pana Skawińskiego. Pracował on jako latarnik, ale utracił tę posadę, ponieważ pewnego wieczoru tak pogrążył się w lekturze, że zapomniał włączyć światło w latarni, co doprowadziło do katastrofy morskiej. Jednak moim zdaniem zasłużył on na kolejną szansę i zachowanie tej pracy.
Przede wszystkim Skawiński jest człowiekiem, któremu los odebrał możliwość życia we własnej ojczyźnie, co jest wyjątkowym okrucieństwem. Nie można go zatem winić, że widząc w paczce patriotyczne dzieło ze swoich rodzinnych stron, wzruszył się do tego stopnia i znalazła go taka tęsknota, że nie był w stanie oderwać się od lektury. Patriotyzm jest zazwyczaj ceniony, a nie karany, jak ma to miejsce w tym przypadku. Nie pozbawiajmy Skawińskiego pracy jego marzeń za to, że kocha utracony kraj rodzinny.
Oprócz tego Skawiński jest tylko człowiekiem, a ludzie popełniają błędy. Każdy z nas ma pewnie niejedną pomyłkę na sumieniu. Wcześniej praca Skawińskiego przebiegała bez zarzutu. Był to jedyny moment zapomnienia, jaki mu się zdarzył. To samo może spotkać kiedyś każdego z nas, dlatego uważam, że latarnika nie powinno się traktować z taką surowością. Czy sami chcielibyście zostać tak okrutnie osądzeni po swoim błędzie?
Sądzę zatem, że Skawiński, jako pracownik sumienny i staranny oraz po prostu dobry człowiek szukający swojego miejsca na ziemi, zasługuje na to, by zachować tę posadę. Jest to dla niego bardzo ważne. Okażmy mu trochę zrozumienia i zrozummy, że był to jeden błąd i nie warto wobec niego oceniać całego człowieka. Jestem za tym, żeby Skawiński dalej pracował na wyspie jako latarnik.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.