„Cierpienia młodego Wertera” to powieść autorstwa Johanna Wolfganga Goethego. Powstała ona na kanwie własnych doświadczeń autora w związku z relacjami i sytuacjami, jakich on sam doświadczył w swoim życiu. Powieść Goethego należy do epoki preromantyzmu, jest to jedno z najważniejszych dzieł tak zwanego okresu Sturm und Drang, czyli po polsku burza i napór. W tekście tym Goethe zamieścił wiele refleksji dotyczących ludzkiej natury i włożył te przemyślenia w usta samego Wertera. Jedne z tych przemyśleń dotyczą między innymi tego, że niektórzy dorośli wciąż zachowują się dziecinnie.
Bardzo wiele uwagi Goethe poświęca dziecinnemu zachowaniu dorosłych bohaterów, które nie przystają już do ich wieku. Tego typu cechy Werter zauważa także u siebie, w swoim własnym zachowaniu. Bohater postrzega bowiem sam siebie jako dziecko i osobę dziecinną. Za jedną z takich cech uznać można między innymi brak umiejętności rozpoznawania granic, jakie stawiają człowiekowi inni ludzie i różnorodne okoliczności, jakie napotyka on w życiu.
W przypadku Wertera taką granicą był związek Lotty z innym mężczyzną. Nie potrafi on tego uszanować i wciąż dziecinnie próbuje na siebie zwrócić uwagę ukochanej kobiety. Na swój sposób nie szanuje też jej decyzji o tym, by wyjść za mąż za Alberta, a nie zrywać ten związek dla Wertera. Bohaterowi zależy z kolei chociaż na najmniejszych oznakach uwagi Lotty, takich jak jej spojrzenia.
Sam bohater także prowadzi własne życie w sposób dziecinny. Mało troszczy się o swoją przyszłość, nie robi na nią planów, można powiedzieć, że tak jak dziecko żyje z dnia na dzień. Brakuje mu zatem głębszej perspektywy czy wyobraźni. Oznacza to, że postawa określana jako werteryczna, zawiera w sobie cechy dziecięcej naiwności i braku możliwości przewidywania konsekwencji własnych czynów.
Dziecinna jest także gwałtowność emocji i pragnień, z jakimi zmaga się Werter. Tak jak dzieci zdaje się on nie panować nad tym, co odczuwa, daje się porwać swoim namiętnościom, z czego wynika ogromne cierpienie. Z nim także nie jest sobie w stanie poradzić, co ostatecznie pcha Wertera do samobójstwa.
Werter przeżywa swoje uczucia tak, jakby były one jedyną stałą w jego świecie, jakby smutek, złość czy nawet miłość miały w jego przypadku nigdy nie minąć. To zawieszenie się na chwili obecnej, bez szerszej perspektywy czy świadomości tego, że uczucia przemijają, także przypomina dziecko zawsze żyjące bieżącą chwilą.
Sam Werter twierdzi, że dorośli są jak dzieci, podobnie jak one, nie wiedzą czego chcą, skąd się tu wzięli i dokąd zmierzają, wałęsają się po prostu po ziemi. Bohater uważa, że każdy dorosły, tak samo jak dziecko, poddaje się prostym instynktom i najlepiej działają na niego kary i nagrody, które ostatecznie określają jego działanie i wpływają na podejmowane decyzje. Wszyscy dorośli są zatem dziećmi, tylko większymi, które udają, że czasy dziecinna mają już dawno za sobą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.