Abraham to niezwykle ważna postać w historii Starego i Nowego Testamentu. Od niego wywodzi się lud Izraela, jemu też Bóg obiecał ziemię Kanaan. Samo nadane mu potem przez Stwórcę imię oznacza "ojca wielu narodów", co odzwierciedla Abrahama jako patriarchę kultu Jedynego Boga - również chrześcijan.
Bóg zawiera przymierze z Abramem. Oddaje mu ziemię Kanaan i obiecuje potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie. Abram zawiera z Panem przymierze, czego znakiem jest obrzezanie. Zostaje przez Boga nazwany Abrahamem, a jego żona Sarą. Są już jednak starzy, a nadal nie mają dzieci.
Bóg pod postacią trzech wędrowców obiecuje, że wzbudzi im syna. Przedtem Sara daje Abrahamowi niewolnicę, z którą ten ma syna Izmaela. Po roku od odwiedzin wędrowców Sara rodzi Izaaka, a Izmael zostaje odprawiony. Bóg żąda wtedy ofiary z chłopca, testując wiarę Abrahama. W ostatniej chwili powstrzymuje go przez zabiciem własnego syna na ołtarzu, jeszcze raz potwierdzając swoje słowa o panowaniu nad Kanaanem oraz byciem "ojcem wielu narodów".
Abram był synem Teracha i stryjem Lota. Pojął za żonę Saraj - swoją przyrodnią siostrę. Razem udali się do Kanaan, jednak osiedli w Charanie. Wtedy Bóg przemówił do Abrama, obiecując mu błogosławieństwo i pomoc. Nakazał mu też udać się do Kanaanu. Pan obiecał mu władanie nad krajem. Żył w nim koczowniczo, aż w tamtych stronach nastał głód. Wtedy przeniósł się do Egiptu. Bojąc się śmierci przez piękno swojej żony, kazał jej uchodzić za swoją siostrę. Faraon odebrał mu ją wtedy i sowicie wynagrodził. Bóg zesłał jednak na niego karę, przez co Faraon domyślił się, kim jest Saraj. Odesłał ją wtedy do męża.
Abram był niezwykle majętny. Doszło przez to do sprzeczki między jego pasterzami a pasterzami Lota. Trudno było bowiem wykarmić w jednym miejscu tak wielkie stada zwierząt. Postanowili się więc rozdzielić. Abram pozostał w kraju, który obiecał mu Pan, zaś Lot rozłożył swoje namioty aż po Sodomę. Było to zaś miasto wielkiego zła.
Czterech królów mezopotamskich sprzymierzyło się i odnosiło wtedy zwycięstwa nad ościennymi ludami. Wkrótce zaczęli walczyć z koalicją władców Sodomy, Gomory, Amsy, Semoim i Beli. Zwyciężyli ich i złupili dwa pierwsze miasta. Porwali też Lota wraz z dobytkiem. Doniesiono o tym Abramowi, który ze swoimi ludźmi zaatakował w nocy siły mezopotamskie i uwolnił Lota. Zwrócił też mienie pokonanym królom.
Bóg nagradza wiarę Abrama i sprzymierza się z nim. Obiecuje mu potomstwo liczne jak gwiazdy, a jemu panowanie nad krainą, w której jest. Znakiem tego przymierza staje się obrzezanie, zmienia mu też imię na Abraham. Saraj zaś przezywa Sarą. By mieć dziedzica, stary Abram dostaje od Sary niewolnicę Hagar. Ma z nią syna Izmaela. Anioł obiecuje mu być ojcem ludu Izmaelitów. Znakiem tego przymierza staje się obrzezanie.
Bóg pod postacią trzech wędrowców przybywa do Abrahama i Sary. Ten gości ich, a żona przysłuchuje się rozmowie. Bóg obiecuje im potomka, na co Sara dziwi się w myślach. Stwórca ujawnia to, po czym znowu zapowiada im syna.
Nim odchodzą, wędrowcy zapowiadają zniszczenie Sodomy i Gomory. Abraham targuje się z Bogiem o przetrwanie miast. Stwórca obiecuje je ocalić za dziesięciu sprawiedliwych. Nie znajduje ich. Aniołowie ostrzegają jedynie Lota z rodziną. Podczas ucieczki jego żona odwraca się ku miastu, zostaje zamieniona w słup soli.
Abraham, gdy wędrował po Gerarze, znowu przezornie nazywał Sarę siostrą. Odebrał mu ją Abimelek. Bóg ostrzega go jednak we śnie i doświadcza niepłodnością. Oddaje więc Sarę mężowi, zdejmując karę z króla. Obaj zawarli potem przymierze w Ber-Szeba.
Rok po wizycie trzech wędrowców Sara powiła Izaaka. Nie chciała jednak, by ten dorastał przy Izmaelu, który się z niego naśmiewał. Nalegała, by Abraham oddalił jego i Hagar, na co Bóg zezwolił. Uratował ich potem na pustyni, otaczając Izmaela opieką, aż stał się ojcem Izmaelitów.
Bóg nakazał jednak Abrahamowi złożyć Izaaka w ofierze na szczycie góry Moria. Chciał bowiem sprawdzić jego wiarę. Gdy Abraham miał zabić syna, powstrzymał go anioł. Starzec znalazł zaś zaplątanego z zarośle kozła i jego złożył na ołtarzu Boga.
Gdy zmarła Sara Abraham kupił od Sochara Chittyty grotę w pobliżu Mamre. Tam ją pochował. Wziął sobie potem drugą żonę, Keturę i miał z nią sześciu synów. Przed śmiercią obdarował ich, a cały majątek oddał Izaakowi. On oraz Izmael pochowali go potem obok Sary.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.