Eunice była drugoplanową bohaterką powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis. Kobieta była niewolnicą, zakochaną w swoim panu – Petroniuszu. Eunice jest przykładem wierności i poświęcenia w imię prawdziwej miłości.
Bohaterka była dobrą, pokorną kobietą, pogodzoną ze swoją rolą niewolnicy. Wyróżniała się urodą, miała piękne, złote włosy i koralowe usta. Pochodziła z greckiej wyspy Kos, była jedną z niewolnic Petroniusza.
Eunice skrycie kochała swojego pana, całowała nawet jego posąg. Patrzyła na Petroniusza z miłością i zachwytem, liczyła, że z czasem zamożny patrycjusz doceni jej uczucie. Kiedy jej pan chciał ją ofiarować Winicjuszowi, aby pocieszyła go po ucieczce Ligii, wpadła w rozpacz. Nie dochowała posłuszeństwa swojemu panu, za co została ukarana chłostą. Wolała jednak fizyczny ból od rozdzielenia z Petroniuszem, którego kochała.
To Eunice sprowadziła do domu Petroniusza Chilona Chilonidesa, który zadeklarował, że znajdzie Ligię. Niewolnica odwiedziła go już wcześniej: Grek przepowiedział jej boleść i szczęście. Udała się do niego, aby wyleczyć się z nieodwzajemnionej miłości. Petroniusz stopniowo zaczął dostrzegać oddanie i urodę Eunice, którą w końcu pokochał. Miłość niewolnicy została odwzajemniona.
Eunice nie oczekiwała od Petroniusza niczego poza uczuciem, nie liczyła na bogactwo. Nie chciała nawet, aby jej pan ją wyzwolił, twierdziła, że woli być jego niewolnicą niż żoną samego cezara. Petroniusz darzył ją jednak tak silnym uczuciem, że postanowił zabezpieczyć Eunice na wypadek swojej śmierci. Kobieta została wyzwolona i otrzymała cały majątek ukochanego: willę, niewolników, pola i zwierzęta.
Szczęśliwe chwile w życiu Eunice niestety nie potrwały długo, ponieważ Petroniusz stracił względy u cezara – wydano na niego wyrok śmierci. Arbiter elegancji postanowił popełnić samobójstwo, aby odejść w honorowy sposób. Eunice pokierowała się sercem, a nie rozumem, zamiast korzystać z majątku ukochanego, wolała umrzeć razem z nim. Przyznała, że nie chciałaby żyć bez Petroniusza, nawet gdyby w zamian oferowano jej nieśmiertelność i władzę nad światem. Kiedy lekarz Grek podciął Petroniuszowi żyły, Eunice wyciągnęła również swoje ramię. Kochankowie umarli razem, stopniowo się wykrwawiając. Ten moment był ostatecznym potwierdzeniem, jak bardzo Eunice kochała Petroniusza.
Powieść Sienkiewicza pokazuje zarówno jasne, jak i ciemne strony życia zamożnych Rzymian. Wyzwolona przez Petroniusza Eunice mogła żyć w luksusie, ale sympatie cezara były zmienne. Petroniusz, który kiedyś był jego ulubieńcem, został skazany na śmierć. Historia Eunice pokazuje, że prawdziwa miłość jest ważniejsza od majątku, a nawet życia. Kobieta cierpliwie czekała na odwzajemnienie miłości, a gdy się doczekała – nie była w stanie żyć bez ukochanego.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.