Las piękny jest przez cały rok, ale szczególnego uroku nabiera jesienią. Cała przyroda szykuje się wtedy do zimowego odpoczynku, a to dla obserwatora oznacza niezwykły spektakl kolorów, owoców oraz zapachów czy dźwięków. Wszystkie żywe istoty są wtedy bardzo zajęte, przygotowują się bowiem do tych miesięcy, kiedy pożywienie nie będzie dostępne dla nich na wyciągnięcie ręki.
Ten las jest pełen wysokich, strzelistych drzew, których korony zasłaniają niebo. Słońce przebija się przez ich liście i gałęzie, tworząc na leśnych ścieżkach rozedrganą mozaikę ze światła i z cienia. Gdy wieje wiatr to korony te szumią, a drzewa wydają się siebie głośne trzaski, z kolei w trakcie deszczu tworzą one warstwę ochronną, zbierając na swojej powierzchni krople wody, opadające na ziemię z chmur.
Jesienią liście te tracą swój zielony kolor i zaczynają się przebarwiać. Las staje się wówczas złoty, pomarańczowy, czerwony i brązowy. Nie ma drugiej takiej pory roku, w której wyglądałby on tak zachwycająco i niepowtarzalnie. Ścieżki prowadzą wówczas przez kolorowe tunele, utworzone z koron drzew, które razem łączą się i tworzą tym samym gęsty baldachim, osłaniający każdego leśnego przechodnia.
U stóp drzew również dzieje się jesienią wiele ciekawych rzeczy - na ziemię opadają kasztany, żołędzie i grona jarzębin, zaczynają także wyrastać pierwsze grzyby. Spod grubej pokrywy liści nieśmiało wychylają swoje kapelusze czerwone muchomory, które są smukłe i wysokie oraz brązowe borowiki na krótkich, kremowych i pękatych nóżkach. Kasztany lśnią w trawie swoją nasyconą czekoladową barwą. Obok nich leżą szyszki, roztaczające niepowtarzalny aromat. Po ścieżkach spacerują lśniące żuki, załatwiające swoje sprawy i błyskające co jakiś czas ciemnymi pancerzykami. Trawy również się przebarwiają, stają się suche i zrudziałe.
Czasami jesień jest sucha i pachnie słodko, jak suche liście zebrane do wazonu. Innym razem, gdy pada deszcz, zaczyna wszędzie unosić się zapach mokrej ściółki i grzybów, niepowtarzalny i wyjątkowy, pojawiający się tylko jesienią. Wówczas mokre liście lepią się do siebie nawzajem, do ściółki, do drzew, a po kapeluszach zmoczonych grzybów spokojnie spacerują ślimaki, których nie niepokoją żądni zdobyczy grzybiarze.
Las jesienią jest niepowtarzalnym miejscem, w którym mieszają się ze sobą wyjątkowe zapachy, kolory i dźwięki. Spacerując po nim, człowiek czuje się, jakby został przeniesiony do wyjątkowej, magicznej krainy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.