Powszechnie uważa się, że człowiek powinien dzielić się tym, co go dobrego spotyka w życiu. Jest to bardzo altruistyczna postawa, a przyjmowanie jej jest uważane za słuszne i właściwe. Wiele religii zakłada, że ludzie powinni dzielić się między sobą tym, co dobre, zarówno pod względem materialnym, jak i duchowym. Jest to także zachowanie, które w jakiś sposób ma zostać człowiekowi wynagrodzone, na przykład zbawieniem po śmierci. W literaturze także można znaleźć przykłady tekstów, które wskazują czytelnikowi, że dzielenie się tym, co dobre, jest moralnie właściwe i odpowiednie. Wielu autorów stara się zawrzeć takie dydaktyczne przesłanie w swoich dziełach. Zrobił to między innymi Charles Dickens w „Opowieści wigilijnej” oraz święty Aleksy w legendzie opowiadającej o jego życiu.
„Opowieść wigilijna” to krótkie opowiadanie, które przedstawia losy starego skąpca, Ebenezera Scrooge’a. Mimo zgromadzonego majątku żyje on w ubóstwie i do tego samego zmusza swojego pracownika. Scrooge ceni sobie bowiem pieniądze ponad wszystko inne. Cierpi z tego powodu jego bezpośrednie otoczenie. Scrooge zdaje się jednak nie dostrzegać tego, jaki wpływ ma jego zachowanie na wszystkich wokół oraz że nikt tak naprawdę nie lubi jego towarzystwa.
Pewnej nocy jednak nawiedza go duch dawnego współpracownika i tak rozpoczyna się seria odwiedzin zjaw świąt wigilijnych, które uświadamiają Scrooge’owi, jak niewłaściwe jest jego zachowanie i jaki wpływ wywiera ono na wszystkich wokół, nawet na małego, chorego synka jego pracownika. Scrooge dowiaduje się także, że jeśli dalej będzie postępował w ten sposób, dręcząc i rujnując życie wszystkich wokół, to po śmierci czeka go straszliwy los. Będzie musiał bowiem odpokutować swoje grzechy.
Scrooge pod wpływem wizyt duchów zaczyna rozumieć swoje błędy i dostrzega, że dzielenie się dobrem ma swoją wartości. Zaczyna więc zmieniać swoje życie, staje się bardziej otwarty i przeznacza majątek na zaspokojenie potrzeb innych. Między innymi zaczyna dbać o swojego pracownika, co pozwala uratować jego chorego synka, który bez wsparcia Scrooge’a najprawdopodobniej nie dożyłby do następnych świąt.
Scrooge wreszcie zaczyna odczuwać radość życia, która rodzi się w nim pod wpływem dzielenia się dobrem z innymi. Ma ono zatem zbawienny wpływ nie tylko na jego otoczenie, ale także na samego Scrooge’a, który dostrzega, jak nieszczęśliwym i żałosnym starcem był wcześniej. Dobro jest więc u Dickensa czymś, do czego powinno się dążyć i czym każdy człowiek powinien się dzielić. W ten sposób można bowiem uczynić świat lepszym miejscem dla wszystkich ludzi.
„Legenda o świętym Aleksym” to z kolei anonimowy, średniowieczny tekst, który również ukazuje, jak wielką wagę ma dzielenie się dobrem i że takie zachowanie może nawet doprowadzić człowieka do świętości. Tak było właśnie w przypadku świętego Aleksego. Urodził się on w rodzinie bogatych, rzymskich patrycjuszy, nigdy więc nie musiał się martwić o kwestie finansowe. Zgodnie z życzeniem swoich rodziców ożenił się, jednak w dniu ślubu poinformował swoją młodą żonę, że postanowił wstąpić na drogę ascezy.
Od tego momentu Aleksy wyrzekł się swojego dawnego życia i rozpoczął nowe jako nędzarz. Aleksy pozbył się bowiem należącego do niego rodzinnego majątku i rozdał go ubogim. Wychodził bowiem z założenia, że powinien dzielić się swoimi dobrami z innymi ludźmi, którzy nie mieli szczęścia urodzić się w bogatej rodzinie. Przez resztę swojego życia bohater dzielił się z innymi wszystkim tym, co miał. Aleksy w ten sposób osiągał podwójne korzyści - z jednej strony pomagał innym, oddając im swój majątek, a tym samym umartwiał siebie samego i wpisywał się w założenia ascezy.
Pomagając innym Aleksy zbliżał się do Boga i do zbawienia swojej nieśmiertelnej duszy, co było jego głównym celem w ziemskim życiu. Nie istniało bowiem dla niego nic ważniejszego od wypełniania założeń wiary chrześcijańskiej, a umartwianie się - właśnie poprzez pozbawianie się majątku czy ziemskich przyjemności - idealnie się w nie wpisywało, podobnie jak oddawanie pieniędzy ubogim. Dzielenie się dobrem, jakim był jego majątek stało się dla Aleksego sposobem na oczyszczanie swojej nieśmiertelnej duszy, a w ostatecznej perspektywie doprowadziło go aż do świętości. Dobro i dzielenie się nim w życiu świętego Aleksego miało więc dwa pozytywne aspekty. Z jednej strony pomagał on potrzebującym i ubogim, z drugiej zaś działał na własną korzyść, realizując cel, jaki przyświecał mu przez całe jego życie - zbawił swoją duszę, był posłuszny Bogu i w ten sposób został świętym kościoła.
Dzielenie się dobrem to coś, co warto robić. Jest to postawa wyjątkowo szlachetna pod względem moralnym, a poza tym przynosi człowiekowi wiele korzyści. Udowadniają to przykłady postaci literackich, takich jak Ebenezer Scrooge czy święty Aleksy. Gdy zaczęli oni dzielić się dobrem, ich życie zmieniło się na lepsze, a w przypadku świętego Aleksego na trwałe zapisał się on dzięki temu w historii ludzkości. Dzielenie się tym, co dobre, jest więc postawą wartą promowania i stosowania we własnym życiu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.