Główny bohater powieści Witolda Gombrowicza „Ferdydurke” Józio Kowalski i jego kolega Miętus udali się na wieś w poszukiwaniu prawdziwego parobka. Udało im się go znaleźć w majątku krewnych Józia, państwa Hurleckich. Walek był idealnym przykładem parobka, całkowicie naturalnym, w przeciwieństwie do reszty społeczeństwa.
Walek miał około osiemnastu lat, Miętus stwierdził, że prawdopodobnie byli w podobnym wieku. Chłopak nie wiedział jednak nawet, ile ma lat. Bohater był całkowicie przeciętny, niczym się nie wyróżniał. Nie był ani wysoki, ani niski, przystojny, ani brzydki. Miał jasne włosy, ale nie można było nazwać go blondynem.
Walek pracował jako lokajczyk u Hurleckich, co oznacza, że był niżej postawiony w hierarchii służby od lokaja. Nie przysługiwał mu więc strój typowy dla reszty służby pracującej na dworze. Walek usługiwał przy stole na boso, miał na sobie typowy niedzielny strój wiejskiego parobka: koszulę bez kołnierzyka, zapinaną na spinkę. Przez lewe ramię przewiesił sobie serwetkę. Chłopak dopiero od miesiąca był lokajczykiem, wcześniej pracował przy koniach. Niezbyt sprawdzał się w tej pracy, był niezdarny, potknął się, przez co prawie oblał ciotkę Hurlecką herbatą. Walek miał tylko siostrę, jego rodzice nie żyli.
Najważniejszym celem Miętusa było znalezienie prawdziwego parobka, wolnego od form, w których żyli pozostali ludzie. Gdy więc poznał Walka, był zachwycony. Chłopak zachowywał się naturalnie, wybuchał śmiechem, zasłaniając tylko usta, gdy obserwowali go państwo. Walek miał gębę, ale nie była to gęba sztucznie wytworzona, ale naturalna, grubo ciosana chłopska gęba, której nie można było nazwać twarzą.
Parobek znacznie różnił się od Miętusa, na którego gębie można było zauważyć przerażającą, sztuczną minę. Walek nie miał żadnej miny, był po prostu sobą. Obsesją Miętusa stało się bratanie z parobkiem. W tym celu, nakłonił Walka, aby dał mu po twarzy. Chłopak początkowo nie chciał się na to zgodzić, nazywał Miętusa panem. W końcu Walek dał się jednak przekonać, przyjmował też od Miętusa pieniądze, wspólnie spacerowali po lesie. Walek wciąż jednak bał się państwa, przyłapany na brataniu się z Miętusem, uciekł do lasu. Sytuacja zmieniła się, dopiero gdy doszło do przewrotu społecznego - Walek odważył się nawet dać wujowi Konstantemu w twarz.
Walek to idealny przykład prostego, wiejskiego chłopaka, który nie umiał nawet czytać ani pisać. Jego życie zmieniło dopiero pojawienie się Miętusa, który doprowadził do zburzenia porządku społecznego panującego w Bolimowie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.