„Anhelli” to dzieło Juliusza Słowackiego, które powstało w roku 1837 i było odpowiedzią na utwór Adama Mickiewicza zatytułowany „Dzieje narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego”. W poemacie Słowacki przedstawił losy polskiej emigracji na Syberii oraz warunki, w jakich żyli ludzie tam zesłani. Wszystko to jest przedstawione przy pomocy wędrówki tytułowego bohatera, Anhellego, który wędruje po tej okrutnej krainie, a następnie zamieszkuje w chacie z lodu. Wraz z nim przebywa tam dawna zbrodniarka, Ellenai, która pokutuje za swoje winy.
Ellenai towarzyszy Anhellemu na jego wygnaniu i równocześnie pokutuje za własne, dawne winy. Wiadomym jest, że wcześniej popełniła ona jakąś straszną zbrodnię, za którą teraz musi zapłacić. Wygnanie i samotność są jej pokutą za popełnione poprzednio czyny. Staje się ona także towarzyszką Anhellego i między nią a młodzieńcem zawiązuje się wyjątkowo silna relacja, są dla siebie praktycznie jak rodzeństwo.
Ellenai umiera w pewnym momencie, ale jej dusza jest już wówczas oczyszczona z popełnionych przez nią grzechów, dlatego jej dusza zostaje zabrana przez Eloe. Ellenai w ciągu swojego życia zmienia się i ze zbrodniarki staje się osobą nawróconą, szczerze oddaną swojej wierze oraz pełną pokory i cierpliwości. Jej pokuta zostaje więc doceniona i wynagrodzona i Ellenai po śmierci może zaznać spokoju i wiecznego odpoczynku. Jej zgon powoduje także szczere cierpienie przywiązanego do niej Anhellego.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.