Która refleksja dotycząca moralności, zawarta w Dziadach cz. II jest dla ciebie najważniejsza? Uzasadnij swój wybór.

Autorką opracowania jest: Marta Grandke.

W drugiej części dramatu „Dziady” autorstwa Adama Mickiewicza zawarty jest szereg refleksji, dotyczących ludzkiej moralności oraz problematyki winy i kary.

Autor wyszczególnia różne aspekty etycznego i moralnego postępowania w życiu, opisuje je i ukazuje również konsekwencje danego działania. Czyni to przy pomocy trzech rodzajów duchów, które pojawiają się na ziemi w trakcie tytułowego obrzędu, opowiadają swoje historie i co je w związku z nimi spotkało po śmierci. Duchy dzieci opowiadają, że za życia zaznały tylko szczęścia i nie wiedzą, jak smakuje ból i gorycz, w związku z czym nie mogą dostać się do nieba. Widmo Złego Pana zasłużyło na wieczne potępienie - traktował on bowiem mieszkańców wsi, w której był dziedzicem, w sposób okrutny i nieludzki. Ostatnia dusza - pasterka Zosia - nie traktowała życia i uczuć innych poważnie, dlatego więc błąka się teraz między ziemią a zaświatami, nie mogąc zaznać spokoju w niebie. Wszystkie te historie są istotne, ale moim zdaniem najważniejsza jest historia Złego Pana, przed którym niebo zostanie zamknięte na zawsze.

Zły Pan jako dziedzic wsi był człowiekiem, który w swych rękach trzymał losy wielu biednych, uzależnionych od jego decyzji chłopów. Mógł wpływać na ich życie w dowolny sposób, ułatwiając je lub utrudniając. Zły Pan, stojąc przed takim wyborem, zdecydował się na traktowanie podległych mu ludzi w sposób okrutny. Zakatował chłopa, który zerwał kilka jabłek w jego sadzie, doprowadził także do śmierci matki i jej dziecka, gdy wygnał ich na mróz, gdy kobieta prosiła go o pomoc i wsparcie. Był on więc winien cierpienia i śmierci niewinnych osób, podczas gdy miał możliwość im zapobiec.

Dlatego też refleksję na temat moralności, jaka płynie z tej historii, podsumować można cytatem pochodzącym z samego dramatu: „Kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże". Po śmierci okazało się, że nie ma możliwości, by jego dusza dostała się do nieba, jego grzechy były zbyt ciężkie. Zły Pan nie zasłużył na odpokutowanie swoich win i zbawienie.

Przesłanie płynące z historii Widma wydaje się więc być najważniejsze. W przypadku pozostałych dusz grzechy i winy nie były tak ciężkie i niezmywalne - ludzie ci popełnili błędy w swoim życiu, jednak byli w stanie je odpokutować i naprawić. Dodatkowo w przypadku dzieci i pasterki ich uczynki nie wpłynęły aż tak bezpośrednio na życie innych i nie doprowadziły ich do śmierci. Zły Pan jednak doprowadził do cierpienia ludzi mu podległych.

Jego losy pokazują także, że nie można pomóc komuś, kto nie zachowuje się jak człowiek. By móc korzystać z miłosierdzia i wsparcia innych, trzeba się wcześniej wykazać podobnym zachowaniem. Dodatkowo jego historia pokazuje, co dzieje się z ludźmi okrutnymi, pozbawionymi empatii i jest przestrogą dla wszystkich, którzy nie potrafią znaleźć w sobie współczucia wobec potrzebujących. Ostrzega ona przed najgorszym możliwym losem, jaki może się stać udziałem człowieka.

Płynąca z historii Złego Pana refleksja moralna wydaje mi się być najważniejsza z przedstawionych trzech historii, ponieważ dotyka najbardziej fundamentalnych prawd, dotyczących człowieczeństwa. Przestrzega ona przez okrucieństwem i brakiem empatii oraz pokazuje, że są na tym świecie zbrodnie, po których nie przychodzi odkupienie.


Przeczytaj także: Napisz przemówienie, w którym przekonasz słuchaczy, że wobec ludzi potrzebujących pomocy powinniśmy kierować się współczuciem i życzliwością. Odwołaj się do II części Dziadów Adama Mickiewicza oraz innego utworu literackiego

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.