Od starożytności motyw podróży łączony był z dojrzewaniem. Człowiek przemieszcza się w czasie i przestrzeni, doznaje nowych bodźców poprzez nowe miejsca oraz nowych towarzyszy. Wyciąga wnioski, zmienia się tak samo, jak otoczenie po każdym kroku na wytyczonej ścieżce. Tajemnicę tej cudownej przemiany dotykającej każdego człowieka próbowano ująć już po wielokroć na przeróżne sposoby. Wziął się za nią również Antoine’a de Saint-Exupéry, twórca Małego Księcia. Ta czarująca opowieść skrywa w sobie wiele pomniejszych prawd, tworzących historię o tajemnicy miłości, zwanej przez człowieka życiem. Warto więc przyjrzeć się jak podróż oddziałuje na Małego Księcia, by ujrzeć w jego odbiciu nas samych i naszą podróż ku dorastaniu.
Istotą całej historii jest wędrówka Małego Księcia po kolejnych planetach, sprowokowana brakiem porozumienia z Różą. Ten uzbrojony w cztery kolce kwiat wydał się chłopcu niezrozumiały ze względu na swoje zachowanie względem niego. Chociaż bohater czerpał przyjemność z obserwacji róży, jej słowa wzbudzały konsternację i ostatecznie doprowadziły do odejścia. Jak czytamy dalej, chłopiec był zwyczajnie za młody, by zrozumieć, ile uczucia zawierało to swoiste droczenie się.
Jak wiemy, ostatecznie Mały Książę pojął, ile znaczy dla niego róża, dlatego też postanowił wrócić. Podróż pozwoliła mu poznać prawdę o sobie oraz więzi łączącej go z ukochanym kwiatem. Dorastanie polega w dużej mierze na zrozumieniu swojego wewnętrznego mikrokosmosu, które pozwala mierzyć się z makrokosmosem świata. Możemy więc z tego wnioskować, że Antoine’a de Saint-Exupéry chciał tym samym przedstawić na swój sposób właśnie dojrzewanie, a mianowicie dojrzewanie do pełni miłości.
Możemy jednak pochylić się również nad bardziej przyziemnymi elementami dorosłości, takimi jak nabieranie wiedzy oraz doświadczenia. Te polegają w dużej mierze na konfrontacji z nowymi bodźcami i wyciąganiu wniosków. Kolejne planety odwiedzane przez Małego Księcia zamieszkałe są przez dorosłych, którzy wyrażają sobą pewne postawy życiowe, nie zawsze pozytywne. Można powiedzieć, że na swój sposób utknęli w pewnym schemacie, co autor wydaje się rozumieć jako największe zagrożenie bycia pozornie "dorosłym".
Wrażliwy chłopiec patrzy na pozorność władzy, bogactwa, słabość drzemiącą w pysze i ból upadku. Orientuje się również, że najcenniejszy jest ten, kto potrafi robić coś dla innych. Nie zostaje na żadnej z tych planet, kontestuje stan ich mieszkańców. Możemy to rozumieć jako odrzucanie kolejnych schematów zachowania, które więżą niczym niewielkie globy. Gdy Mały Książę poznaje planetę Ziemia, jest oszołomiony ogromem nowego miejsca. Tam również wchodzi w interakcję z innymi kwiatami, zostaje przez to pozbawiony poczucia wyjątkowości swojej róży.
Wszystko to przyrównać można do powolnego doświadczania, rozszerzania się mikrokosmosu młodej osoby na coraz większe horyzonty poznawcze. Rozpacz z powodu wielu róż to pojęcie bycia częścią czegoś większego, zatracenie poczucia pierwszeństwa na planie rzeczywistości. Zarazem jednak słowa lisa o tworzeniu więzi oraz wyjątkowości, którą nadają one konkretnym zjawiskom, ukazuje zrozumienie swojego miejsca wobec tej wielorakiej, posiadającej podobne elementy, rzeczywistości.
Podróż Małego Chłopca to alegoria dorastania, ponieważ rozszerza on swoje horyzonty, poznaje nowe koncepcje i ostatecznie odnajduje głęboką mądrość, która pozwala mu doznać głębokiego zrozumienia. Chociaż ostatecznie powraca na początek wędrówki, nie jest już tym samym chłopcem. Na swój sposób staje się dorosły, rozumie bowiem swoje własne uczucia i może już zrozumieć uczucia innych.
Często największe prawdy można oddać jedynie poprzez zgoła trywialne opowieści. Takim motywem posługiwali się rozliczni mędrcy, świeci i filozofowie, snując dla ludu proste przypowieści. Antoine’a de Saint-Exupéry stworzył historię, której dalece jest to infantylnej prostoty, nosi w sobie jednak pewną niewinną naiwność dziecięcego spojrzenia na świat. Dzięki temu potrafi jednak bardziej uchwycić sedno rozległej prawdy o ludzkim życiu. Mały Książę to każdy z nas, pozbawiony jednak wad dorastania, o otwartym umyśle i sercu. Podróżując, styka się z kolejnymi elementami życia, innymi jego bohaterami oraz wielkimi siłami kierującymi bytem. Poznając je, może również nauczyć się siebie samego, by ostatecznie zdobyć zrozumienie innych. Enigmatyczna scena odejścia chłopca poprzez ukąszenie węża (symbolu mądrości, ale również nieskończoności) pozwala nam sądzić, że u kresu wędrówki powracamy do domu, gdzie czeka nas pełnia miłości. By zrozumieć to w pełni, Mały Książę musiał jednak dojrzeć, czyli przebyć swoją daleką podróż na Ziemię.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:24:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.