Głównym wątkiem tragedii Szekspira „Makbet” jest motyw władzy. Tytułowy bohater zmienia się pod wpływem przepowiedni trzech czarownic oraz nacisku swojej żony. Władza staje się jego obsesją, a chęć jej utrzymania prowadzi do ostatecznego upadku.
Makbet jest bohaterem dynamicznym. Czytelnik obserwuje jego przemianę wewnętrzną. W momencie rozpoczęcia akcji dramatu, Makbet jest honorowym rycerzem i wybitnym dowódcą. Przyczynia się do zwycięstwa wojsk króla Dunkana w wojnie szkocko-norweskiej. Władca nagradza go za to tytułem tana Kawdoru. Makbet jest posłuszny królowi i kodeksowi rycerskiemu. Cieszy się popularnością i zaufaniem władcy. Z królem Dunkanem wiąże go również pokrewieństwo, jest jego kuzynem. Wszystko zmienia się, gdy Makbet słyszy przepowiednię trzech czarownic. Zostaje nazwany tanem Kawdoru i królem Szkocji. Pierwsza część przepowiedni szybko się spełnia, bohater dowiaduje się, że król nadał mu ten tytuł w nagrodę za wybitne dowodzenie wojskiem. Makbet zaczyna więc wierzyć, że w przyszłości zostanie królem Szkocji. Bohater jest słaby psychicznie i podatny na wpływ innych. Nie potrafi poradzić sobie z coraz większą żądzą władzy. Mężczyznę podjudza żona, stanowcza i okrutna Lady Makbet. Pod jej wpływem, Makbet decyduje się zabić króla Dunkana, nocującego w jego zamku. Bohater postanawia pomóc przeznaczeniu i dopuszcza się królobójstwa. Makbet zmienia się z prawego rycerza w uzurpatora.
Pierwsza zbrodnia całkowicie zmienia życie Makbeta. Bohater osiąga swój cel - zostaje królem Szkocji. Prawowici następcy tronu, synowie króla Dunkana, muszą uciec ze Szkocji, ponieważ są podejrzewani o zabicie własnego ojca. Aby zdobyć władzę, Makbet zdradza wszystkie dawne ideały. Łamie honorowy kodeks rycerski, dopuszcza się jednej z największych zbrodni. Zabija króla, boskiego namiestnika na ziemi.
Celem Makbeta nie jest zostanie dobrym, sprawiedliwym królem, ale sam fakt posiadania władzy. Wciąż obawia się więc, że ją straci. Zostaje despotą, który przemocą narzuca swoją wolę poddanym. Bohatera staje się podejrzliwy i okrutny. Zamierza usuwać z drogi wszystkie przeszkody. Zaczyna uważać, że jego najlepszy przyjaciel, Banko stanowi dla niego zagrożenie. Banko usłyszał od czarownic, że zapoczątkuje królewski ród. Makbet obawia się, że władzy nie odziedziczą jego potomkowie. Nasyła więc zbójców na Banka i jego syna. Młodemu chłopakowi udaje się uciec, ale Banko zostaje zabity.
Makbet dopuszcza się kolejnej zbrodni, staje się panem życia i śmierci swoich poddanych. Bohater zaczyna odchodzić od zmysłów. Podczas uczty, widzi ducha zmarłego Banka. Prawie wyjawia prawdę na temat swoich czynów. Wszyscy zaproszeni goście dostrzegają jego dziwne zachowanie, chociaż Lady Makbet próbuje je zatuszować.
Makbet nie poprzestaje na zamordowaniu przyjaciela. Zdaje sobie sprawę, że nie cieszy się popularnością wśród poddanych. Tanowie i rycerze nazywają go „tyranem”. Wielu z nich się od niego odwraca, a ci którzy zostają, robią to ze strachu o własne życie. Makbet zaczyna obawiać się Makdufa, który jest bardzo nieufny wobec nowego króla Szkocji. To Makduf znalazł ciało króla Dunkana i odmówił uczestnictwa w koronacji Makbeta. Wyjechał też do Anglii, aby namówić Malkolma, syna Dunkana, do powrotu do Szkocji i przejęcia władzy. Makbet ponownie dopuszcza się zbrodni - każe zamordować Lady Makduf i jej syna.
Bohater jest dręczony wyrzutami sumienia, ale nie jest w stanie zmienić swojego postępowania, ponieważ obawia się, że straci władzę. Dla Szkocji nadchodzą bardzo trudne czasy. Makbet zaniedbuje sprawy krajowe, ponieważ popada w coraz większy obłęd. Bohater nie kieruje się dobrem państwa, ale swoimi osobistymi korzyściami. Makbet nie liczy się z ludzkim życiem, na pierwszym miejscu stawia swoje nadmierne ambicje. Władzę, zdobytą przez zbrodnię, można utrzymać jedynie przemocą. Makbet jest despotą, który potrafi tylko wykorzystywać swoją pozycję w brutalny sposób. Nie zdobywa poparcia poddanych mądrymi decyzjami. Woli, aby ludzie się go bali, a nie darzyli szacunkiem.
Bohater zyskuje pewność siebie pod wpływem kolejnej przepowiedni czarownic. Dowiaduje się, że żaden człowiek zrodzony z kobiety nie zdoła go zabić oraz utrzyma władzę, dopóki Las Birnamski nie podejdzie pod zamek Dunzynam. Makbet jest przekonany, że może robić wszystko to, co chce, ponieważ nikt go nie pokona. Los okazuje się jednak przewrotny. Makduf namawia Malkolma do odebrania władzy Makbetowi. Książę rusza więc do Szkocji. Każdy z żołnierzy niesie przed sobą gałąź, aby ukryć liczebność wojska. Wydaje się, że las zmierza w stronę zamku.
Makbeta spotyka zasłużona kara, umiera z ręki Makdufa, który został wyjęty z łona matki przez medyków. Władzę obejmuje Malkolm, prawowity następca tronu. Natychmiast każe sprowadzić do kraju rodaków, którzy uciekli przed prześladowaniami ze strony Makbeta. Sytuacja w Szkocji całkowicie się zmienia, można domyślać się, że Malkolm będzie dobrym, sprawiedliwym królem. Tragedia przedstawia ciemne strony władzy. Gdy dostanie się w nieodpowiednie ręce, może prowadzić do licznych nadużyć i tragedii. Losy Makbeta pokazują, że należy zostawić sprawy własnemu biegowi i czekać na wypełnienie się przeznaczenia, a nie dążyć do celu za wszelką cenę.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.