Maciej Aleksy Dawidowski (Alek) to jeden z trzech głównych bohaterów powieści Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. Mieszkał na warszawskim Żoliborzu. Był wysokim, szczupłym chłopakiem o niebieskich oczach i jasnych włosach. W momencie rozpoczęcia akcji, miał dziewiętnaście lat. Pochodził z inteligenckiej rodziny, jego ojciec był kierownikiem jednej z warszawskich fabryk, a matka zajmowała się domem i działalnością społeczną. Miał też siostrę Marylę. Należał do drużyny harcerskiej „Buki”. Wyróżniał się charyzmą i zdolnościami przywódczymi. Bardzo dobrze się uczył i marzył o studiach. Udzielał się w Małym Sabotażu, akcjach dywersyjnych i zbrojnych. Zginął na skutek ran, odniesionych podczas akcji pod Arsenałem.
Drugim z głównych bohaterów był Jan Bytnar (Rudy). Pochodził z inteligenckiej rodziny o chłopskich korzeniach. Jego ojciec przeniósł się ze wsi do Warszawy, aby zdobyć wykształcenie i założyć rodzinę. Pseudonim chłopaka był związany z jego wyglądem, Jan miał piegowatą twarz i rude włosy. W momencie rozpoczęcia akcji powieści, Rudy miał osiemnaście lat. Chłopak był inteligentny i ambitny, wzorowo zdał maturę, w trakcie wojny dbał o samokształcenie. Należał do drużyny harcerskiej „Buki”, gdzie pełnił rolę kucharza. W czasie wojny, zaangażował się w działalność Małego Sabotażu, akcje dywersyjne i zbrojne. Wykorzystywał wtedy swój talent do projektowania i majsterkowania. Zmarł w wyniku obrażeń, które odniósł podczas brutalnych przesłuchiwań przez gestapo.
Do głównych bohaterów powieści należał też Tadeusz Zawadzki (Zośka). Jego pseudonim pochodził od delikatnej powierzchowności. Zośka miał dziewczęcą urodę, delikatne rysy, niebieskie oczy i złociste włosy. Pochodził z inteligenckiej, patriotycznej rodziny. Jego ojciec w młodości był legionistą, a potem został profesorem chemii. Miał siostrę Hanię. Zośka należał do drużyny harcerskiej „Buki”, gdzie rozwijał umiejętności organizacyjne i przywódcze. Wolał spędzać czas samotnie lub z rodziną, posiadał niewielu przyjaciół, ale był im oddany. W czasie wojny, angażował się w działalność Małego Sabotażu, akcje dywersyjne i zbrojne. Zginął podczas akcji wysadzania posterunków niemieckiej żandarmerii.
Adam Borys (Pług) był zastępcą dowódcy Oddziałów Dyspozycyjnych „Kedywu” i członkiem Rady Wychowawczej Szarych Szeregów. Organizował zamachy na oficerów SS i gestapo.
Andrzej Makólski, w tekście powieści jest nazywany „Jędrkiem Makulskim”. Przyjaźnił się z Alkiem, którego poznał podczas pracy przy wycince drzew. Chłopcy razem znaleźli i czyścili amunicję. Zginął podczas powstania warszawskiego.
Maciej Bittner był jednym z najlepszych ludzi Zośki. Udało mu się uciec spod niemieckiego ostrzału, podczas akcji pod Czarnocinem.
Stanisław Broniewski (Orsza) pełnił funkcję komendanta warszawskiej chorągwi Szarych Szeregów. Był dowódcą akcji pod Arsenałem.
Aleksy Dawidowski był ojcem Alka. Pracował jako kierownik fabryki, w której produkowano broń. Udzielał się społecznie. Aresztowano go w 1939 roku, a w 1940 roku został rozstrzelany przez gestapo.
Leszek Domański (Zeus) pełnił funkcję harcmistrza w drużynie „Buków”, był też nauczycielem geografii w gimnazjum i liceum im. Batorego. Był niewiele starszy od swoich podopiecznych. Został wysłany do Wilna przez dowództwo Szarych Szeregów i nie wrócił już do Warszawy.
Urszula Głowacka-Plenkiewicz (Urka) była członkinią Wawra przy hufcu Mokotów. Nazywano ją też „panią Kwaskowską”, ponieważ podczas jednej z akcji, poparzyła się kwasem. W jej domu stemplowano egzemplarze „Nowego Kuriera Warszawskiego” znakiem kotwicy. Brała też udział w produkcji marmolady z Zośką.
Zygmunt Kaczyński (Wesoły) pełnił funkcję informatora Szarych Szeregów. Był kolegą Zośki. Bardzo dobrze znał język niemiecki, pracował jako akwizytor u „Wedla”.
Jan Wojciech Kiwerski (Oliwa) był dowódcą oddziałów Dyspozycyjnych „Kedywu”.
Irena Kowalska została zamieszana w akcję zrywania flagi z niemieckiego szpitala Czerwonego Krzyża. Na miejscu został numer jej roweru, przez co spędziła kilka miesięcy na Pawiaku.
Henryk Ostrowski (Heniek) pełnił funkcję harcmistrza i komendanta Grup Szturmowych hufca „Praga”. Został aresztowany w 1943 roku, w więzieniu skonfrontowano go z Rudym.
Jan Rodowicz (Anoda) brał udział w akcji pod Arsenałem. Widział, gdy Alek został ciężko ranny.
Jan Rossman (pan Janek) był harcmistrzem i członkiem Głównej Kwatery. Pełnił funkcję przełożonego „Buków” podczas pracy w komórce więziennej. Przywiązywał dużą wagę do kształcenia młodzieży, nawet w czasach wojny.
Barbara Sapińska-Eytner była narzeczoną Alka, cztery lata młodszą od niego. Czuwała przy nim do śmierci. Również brała udział w akcjach Małego Sabotażu.
Jacek Tabęcki był jednym z najbliższych przyjaciół Zośki. Został aresztowany podczas akcji zrywania niemieckich afiszy, zmarł w Oświęcimiu. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Ryszard Wesoły (Rysiek) pełnił funkcję szofera podczas akcji czarnocińskiej. Jego błąd doprowadził do wypadku.
Jan Wuttke (Czarny Jaś) razem z Zośką produkował marmoladę. Pełnił funkcję harcmistrza i podporucznika. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Andrzej Zawadowski (Gruby) zginął w trakcie akcji czarnocińskiej. Był maturzystą Batorego w 1939 roku.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.