Kraków nasz stary, to gród pamiątek!
Gród dawnej sławy, dawnej wielkości!
Stąd dziejów naszych snuje się wątek,
Tu królów naszych spoczęły kości.
Tu dzwon Zygmuntów sercem spiżowem
Pieśń ci minionej wyśpiewa chwały;
Tu każdy kamień żywem ci słowem,
Opowie przeszłość, synku mój mały!
Tu lud — gdy „hura!“ zagrzmi w niebiosy,
Na karki wrogów wyostrza kosy!