Pachnie niedbale akacja wtulona biało-zielono.
Rudy kot z bajki wiosennej siedzi na znużonych schodach,
Kroki jak ścieżki proste, miękkie i młode.
To jest mój pokój i wieczór. Co dzień.
Radio trajkoce wiadomość, w ogrodzie kwitną bzy.
Jak kiść wyrwana, samotna powoli bledną słowa,
Matka zatrzaskuje furtkę i dobrze mi.
Taki jest mój zwykły dom, jak cicha radość.