Moc piękności

Przy­ro­da wo­łom rogi,
Żart­kie ko­py­ta ko­niom,
Rą­cze za­ją­com nogi,
Trą­bę zaś dała sło­niom,
Pta­kom lot, ry­bom skrze­le,
A nam ro­zum w po­dzie­le.
Ko­bie­tom, że nie mia­ła
Nic wię­cej, cóż im dała?
Pięk­ność, — któ­ra im stoi
Mia­sto strzał, mia­sto zbroi:
I miecz i ogień pęk­ną
Przed tą, któ­ra jest pięk­ną.