Choć w historii literatury znany pod pseudonimem Guillaume Apollinaire, w rzeczywistości nazywał się Wilhelm Apolinary Kostrowicki. Urodził się 26 sierpnia 1880 roku w Rzymie. Tożsamość jego ojca, mimo licznych hipotez snutych przez badaczy, pozostaje nieznana; o matce, Angelice, wiemy znacznie więcej. Pochodziła z domu polskiego szlachcica-emigranta Apolinarego Kostrowickiego, w młodości uważana była za trudne dziecko, jako dorosła osoba zaś przejawiała skłonność do hazardu i niestałości uczuciowej. To zaś sprawiło, że nierzadko zmieniała miejsce zamieszkania, pozostawiając swoich synów w internatach, z których zresztą, na jej polecenie, później uciekali.
Młody Apollinaire poszukiwał pracy w szeroko pojętym segmencie literackim - w Paryżu był asystentem pewnego pisarza, pisywał do gazety "Tabarin", w czasie swojej podróży do Niemiec objął posadę prywatnego nauczyciela języka. W tym okresie rozpoczął prace nad swoimi pierwszymi tekstami literackimi, które potem miały zostać opublikowane w "Alkoholach". Jego debiut datuje się na rok 1901, kiedy w miesięczniku "La Grande France" ukazały się jego pierwsze wiersze. Od tej pory kariera Apollinaire'a nabrała tempa i szybko wszedł w kręgi paryskiej śmietanki artystycznej - wśród jego bliskich znajomych znalazły się takie postaci jak Pablo Picasso, Marcel Duchamp czy Blaise Cendrars.
Po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska, w 1916 został jednak raniony w głowę po wybuchu granatu i w związku z tym przeniesiony do rezerwy. Zmarł dwa lata później z powodu szalejącej w Paryżu grypy "hiszpanki" w wieku 38 lat.
Twórczość Guillaume Apollinaire’a
Guillaume Apollinaire w swej twórczości nie ograniczał się do jednego stylu - kojarzony był zarówno z kubizmem, jak i fowizmem, najczęściej jednak określa się go mianem przedstawiciela surrealizmu, który to termin zresztą został stworzony przez niego samego. Młodość spędzana w otoczeniu literatury niskich lotów, szczególnie powieści pornograficznej uważanej przez niego za laboratorium języka, wykształciła w nim upodobanie do makabry, prostoty, ordynarności.
Wydane w 1912 roku wspominane "Alkohole" otwiera "Strefa" - głośny awangardowy poemat opisujący Paryż z perspektywy podmiotu lirycznego. Podobieństwo zarówno formy jak i tematyki do opublikowanego w tym samym roku utworu "Wielkanoc w Nowym Jorku" Blaise'a Cendrarsa, nasuwa pytanie - czy Apollinaire, pisząc jedno ze swych największych dzieł, nie popełnił plagiatu? Wiele wskazuje jednak na to, że obaj artyści tworzyli swoje poematy pozostając w ciągłym kontakcie - ich zbieżność może być więc założonym celem.
Wyjątkowo interesującą pozycją w dorobku Apollinaire'a są "Kaligramy". Treść każdego utworu przedstawiona została bowiem w sposób graficzny - i tak słowa w wierszu o tancerce układają się w postać baletnicy, tekst poświęcony odbiciu człowieka wygląda zaś jak lustro z wpisanym w szklaną taflę imieniem i nazwiskiem autora.