Stanisław Wyspiański to znany twórca, a jednym z jego dzieł jest „Warszawianka”, czyli dramat, którego prapremiera miała miejsce w roku 1898. Opowiada on o jednej z najważniejszych bitew powstania listopadowego, czyli bitwie o Olszynkę Grochowską, w trakcie której wojska polskie zostały pokonane. Sam dramat ogranicza się jednak do zaledwie kilku postaci dyskutujących w sztabie generała Chłopickiego.
Spis treści
To młoda dziewczyna, córka pani domu, której narzeczonym jest Józef Rudzki, jeden z żołnierzy walczących pod Olszynką Grochowską. Jej siostrą jest Anna i to właśnie wraz z nią Maria śpiewa „Warszawiankę”. Przed bitwą wręczyła swojemu narzeczonemu, prostemu żołnierzowi, wstążkę, dzięki której później dowiaduje się od Wiarusa, że jej ukochany poległ w walce. Maria wraz ze śmiercią wybranka przestaje wierzyć w sprawę polską — jej patriotyzm okazuje się raczej powierzchowny. Ma jednak symbolizować wszystkie młode dziewczęta, których przyszłość została nieodwracalnie zmieniona przez klęskę powstania listopadowego. Maria ostatecznie wyrzuca Chłopickiemu, że przegrana bitwa jest jego winą, gdyż nie pospieszył on dywizji z pomocą. Ostatecznie Maria również, niczym Kasandra, wieszczy Chłopickiemu przegraną, gdy wreszcie wyrusza on z wojskiem do walki.
To siostra Marii, która także śpiewa wraz z nią „Warszawiankę” w salonie. Jej ukochany również bierze udział w bitwie. Widząc rozpacz Marii, Anna próbuje pomóc siostrze, jednak nie jest w stanie tego dokonać.
To generał, jeden z dowódców wojsk powstania, którego sztab mieści się w Dworku Grochowskim. Chłopicki to uosobienie dawnego pokolenia napoleonidów — człowiek o zupełnie innym spojrzeniu na walkę niż romantycy. Doświadczył zwycięskich bitew pod sztandarami Napoleona, które ukształtowały jego spojrzenie na świat i walkę. Chłopicki wydaje się sztywny i nieprzystępny, bardzo oficjalny, pozbawiony gorącej potrzeby walki o wolność, a przy tym nieprzekonany, że powstanie może zakończyć się sukcesem. Nie udaje się na pole bitwy, zamiast tego w dworku dyskutuje z innymi generałami i oficerami o niezbadanych siłach wyższych kształtujących historię. To właśnie jemu Maria zarzuca, że bitwa okazała się klęską, ponieważ nie wspomógł dywizji. Generał zbyt późno rusza do walki.
To żołnierz, który dyskutuje z Chłopickim i przekazuje mu rozmaite informacje dotyczące mieszkańców dworu i wojska. Zapowiada Chłopickiemu nadejście Wiarusa.
W rzeczywistości Ludwik Solski. Ostatni żołnierz z dywizji, zabłocony i zachlapany śniegiem, który przynosi wiadomość o klęsce oraz o śmierci narzeczonego Marii. Stanowi przeciwieństwo generałów ze sztabu.
To między innymi zbiór żołnierzy, którzy w tle wykonują rozmaite pieśni — między innymi w trakcie wymarszu na pole bitwy, co słyszy Maria.
Aktualizacja: 2025-10-19 14:45:53.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.