„O krasnoludkach i sierotce Marysi” to baśń autorstwa Marii Konopnickiej, która łączy elementy ludowej fantastyki z realistycznym obrazem życia w XIX-wiecznej Polsce. Opowiada historię biednej, tytułowej sieroty Marysi oraz krasnoludków, które pomagają ludziom, starając się o ład w świecie pełnym niesprawiedliwości. Warto przyjrzeć się bliżej charakterowi i życiu głównej bohaterki.
Sierotka Marysia jest jedną z najważniejszych postaci utworu. To młoda, osierocona dziewczynka, która zmaga się z samotnością i innymi trudami życia. Mimo przeciwności losu wykazuje się niezwykłą pracowitością, dobrocią i pokorą, co czyni ją postacią pełną ciepła i godną podziwu. Marysia straciła rodziców i została bez dachu nad głową, co zmusiło ją do tułaczki. Jej życie początkowo było pełne cierpienia – nie miała nikogo, kto mógłby się nią zaopiekować, a jedynym zajęciem, jakie znalazła, było pasienie gęsi. Gdy jednak przez swoją nieuwagę straciła stado, została surowo ukarana i odprawiona z dworu, co jeszcze bardziej pogorszyło jej trudną sytuację. Pomimo niesprawiedliwości, jaka ją spotkała, nie załamała się – potrafiła odnaleźć w sobie siłę, by walczyć o przetrwanie.
Cechą, która wyróżnia Marysię, jest jej ogromne serce i troska o innych. Nawet w ciężkich chwilach nie myśli tylko o sobie – chętnie pomaga słabszym i okazuje współczucie potrzebującym. Widać to w jej stosunku do zwierząt, które darzy czułością, a także w relacji z krasnoludkami. To właśnie jej dobroć sprawia, że tajemnicze istoty postanawiają jej pomóc. Jest również niezwykle pracowita. Gdy trafia do chaty Skrobka, od razu zaczyna dbać o gospodarstwo – sprząta, porządkuje, zajmuje się ogródkiem i planuje przyszłe zasiewy. Nie narzeka na trud pracy, lecz traktuje ją jako coś naturalnego i niezbędnego do godnego życia.
Dziewczyna wykazuje się także odwagą i determinacją. Gdy znajduje martwego chomika, decyduje się pochować go pod dębem, co prowadzi ją do niezwykłego odkrycia – skarbu w postaci ziaren pszenicy. To wydarzenie zdaje się nagrodą za jej dobre serce i uczciwość. Marysia nie oczekuje niczego w zamian za swoje czyny, jednak krasnoludki wynagradzają jej trud.
Na przestrzeni całej historii Marysia przechodzi widoczną przemianę – z samotnej i zagubionej dziewczyny staje się osobą pełną nadziei, gotową do budowania nowego życia. Jej historia jest pięknym przykładem tego, że dobro, pracowitość i uczciwość zostają w końcu nagrodzone. Marysia to bohaterka, która wzrusza i inspiruje, ukazując wartości, które pozostają aktualne niezależnie od czasów.
Sierotka Marysia wpisuje się w realia XIX wieku – epoki, w której żyła i tworzyła Maria Konopnicka. Był to czas wielkich przemian społecznych i gospodarczych, ale także okres trudny dla biedniejszych warstw społeczeństwa. Polska znajdowała się pod zaborami, a ludność wiejska, do której należała Marysia, często borykała się z głodem. Jako sierota symbolizuje los wielu dzieci w XIX-wiecznej wsi. W tamtych czasach dzieci osierocone często były zdane same na siebie, pozbawione opieki i wsparcia ze strony dorosłych. Nie było instytucji społecznych, które zajmowałyby się losem takich osób, dlatego sieroty zmuszone były do pracy od najmłodszych lat. Często podejmowały się pasienia bydła czy gęsi, tak jak Marysia, co było jedną z niewielu dostępnych im możliwości zarobku.
Kontekst społeczny XIX wieku w baśni Marii Konopnickiej widoczny jest także w przedstawieniu różnic klasowych. Marysia zostaje niesprawiedliwie potraktowana przez dworskich gospodarzy, co odzwierciedla nierówności społeczne tamtych czasów. Ludzie z niższych warstw byli często zależni od bogatszych panów, którzy traktowali ich z pogardą i surowością. Konopnicka, znana ze swoich sympatii dla warstw chłopskich i społecznych nierówności, ukazuje Marysię jako postać uczciwą i godną szacunku, mimo że pochodzi z najuboższych kręgów.
Również rola pracy w życiu Marysi ma swoje źródło w realiach XIX wieku. Był to czas, gdy praca na roli była podstawą utrzymania, a ciężka praca stanowiła wartość moralną. Marysia, mimo młodego wieku, traktuje pracę jako sposób na przetrwanie i nie boi się trudów codzienności. W jej postawie widoczna jest stereotypowa dla chłopstwa XIX wieku mentalność – pracowitość, pokora i przywiązanie do ziemi.
Aktualizacja: 2025-04-07 21:09:54.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.