„Odprawa posłów greckich” autorstwa Jana Kochanowskiego to pierwszy polski dramat nowożytny, który po raz pierwszy wystawiono w roku 1578 w celu uświetnienia uroczystości weselnych podkanclerzego koronnego Jana Zamoyskiego oraz Krystyny Radziwiłłówny. Na widowni obecni byli również Stefan Batory i Anna Jagiellonka. W tej sztuce renesansowej pojawiają się przede wszystkim postaci znane z mitu o wojnie trojańskiej, między innymi Aleksander.
Parys (zwany także Aleksandrem) to drugi syn króla Priama z Troi i jego żony, Hekabe. Kilka dni przed porodem jego matka miała sen, że wydała na świat płonącą żagiew, która zniszczy całe miasto. Z tego powodu niemowlę zdecydowano porzucić w górach, misję powierzono pasterzowi Agelosowi. Temu jednak zrobiło się żal dziecka, szczególnie po tym, jak ujrzał, że karmi je niedźwiedzica. Z tego powodu zabrał chłopca do swojego domu, nadał mu imię – Parys. Chłopiec wychowywał się z synami swego zbawiciela. W dorosłości Parys wrócił do domu Priama jako pasterz, jednak wkrótce wyszło na jaw jego prawdziwe pochodzenie. Rodzina ponownie serdecznie go przyjęła, a już jako młodzieniec ożenił się z Ojnone. Pewnego razu miał rozstrzygnąć konkurs na najpiękniejszą spośród bogiń. Przyznał wówczas złote jabłko Afrodycie, gdyż ta obiecała mu najpiękniejszą kobietę na świecie. Była to Helena, żona króla Sparty.
Parys wyruszył do Sparty, skąd porwał właśnie żonę Menelaosa, obiecaną mu przez Afrodytę. Spowodowało to, że Trojanie zaczęli nienawidzić królewicza, którego oskarżali o wywołanie wojny z Achajami, a przy tym także o brak męstwa. Dzięki pomocy Apolla, Parys zabił Achillesa, jednak sam też nie uniknął poważnego zranienia, z którym udał się następnie do swojej pierwszej małżonki. Tylko ona była w stanie uleczyć tę ranę, ale czuła się wzgardzona przez Parysa, zatem odmówiła mu udzielenia pomocy. Parys wrócił zatem do Troi i tam zmarł. Doczekał się razem z Heleną pięciorga dzieci, córki i czterech synów. Ze związku z Ojnone także miał syna.
Jako młodzieniec Parys był niezwykle gwałtowny i porywczy, kierował się raczej emocjami i sercem niż rozumem. Kiedy posłowie decydują na temat dalszego losu Heleny, Aleksander postanawia uciec się do przekupstwa. Uważa, że Helena przypadła mu z woli Afrodyty, zatem nie powinien jej oddawać w ręce Greków. Potrafi także zarzucić Antenorowi sprzeniewierzenie oraz przekupstwo, podejrzewa bowiem, że popiera on Greków ze względu na dobrą zapłatę.
Parys nie sili się na empatię i otoczenie mierzy swoją miarą, krzywdząc w ten sposób bliskie mu osoby. Wykazuje się lekkomyślnością, a także próżnością, brakuje mu odpowiedzialności za swoje czyny. Liczy się dla niego tylko jego cel i próbuje go osiągnąć bez względu na koszty czy konsekwencje. Próbuje przekonać ojca do swojej racji, manipulując jego emocjami i uczuciami, by osiągnąć pewną korzyść. Prosi Priama, by w przypadku oddania Grekom Heleny jego także przekazał w ich ręce. Parys to egoistyczny młodzieniec, który kieruje się głównie swoimi żądzami i pragnieniami, bez baczenia na wszystko inne. Doprowadza wręcz do upadku własnej ojczyzny, w imię pragnienia zdobycia kobiety. Trudno zatem usprawiedliwiać jego czyny, gdy naraża niewinnych mieszkańców Troi na śmierć z powodu własnych kaprysów. Był dziedzicem tronu Troi, ale zdecydowanie można powiedzieć, że nie dorósł do tej roli.
Aktualizacja: 2025-03-24 17:24:39.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.