„Odprawa posłów greckich” autorstwa Jana Kochanowskiego to pierwszy polski dramat nowożytny, który po raz pierwszy wystawiono w roku 1578 w celu uświetnienia uroczystości weselnych podkanclerzego koronnego Jana Zamoyskiego oraz Krystyny Radziwiłłówny. Na widowni obecni byli również Stefan Batory i Anna Jagiellonka. W tej sztuce renesansowej pojawiają się przede wszystkim postaci znane z mitu o wojnie trojańskiej, między innymi Aleksander.
Parys (lub Aleksander) to drugi syn króla Priama z Troi i jego żony, Hekabe. Kilka dni przed jego porodem jego matka miała sen, że wydała na świat płonącą żagiew, która zniszczy całe miasto. Z tego powodu niemowlę porzucono w górach, a misję tę powierzono pasterzowi Agelosowi. Temu jednak zrobiło się żal dziecka, szczególnie po tym, jak ujrzał, że karmi je niedźwiedzica. Z tego powodu zabrał chłopca do swojego domu i nadał mu imię Parys. Chłopiec wychowywał się z jego synami. W dorosłości Parys wrócił do domu Priama jako pasterz, jednak wkrótce wyszło na jaw jego prawdziwe pochodzenie. Rodzina ponownie serdecznie go przyjęła, a młodzieniec ożenił się z Ojone. Parys miał rozstrzygnąć konkurs na najpiękniejszą spośród bogiń. Przyznał wówczas złote jabłko Afrodycie, gdyż ta obiecała mu najpiękniejszą kobietę na świecie. Była to Helena, żona króla Sparty.
W związku z Heleną Parys wyruszył do Sparty, skąd porwał właśnie żonę Menelaosa, obiecaną mu przez Afrodytę. Spowodowało to, że Trojanie zaczęli nienawidzić królewicza, którego oskarżali o wywołanie wojny z Achajami, a także o brak męstwa. Parys dzięki pomocy Apolla zabił Achillesa, ale sam też nie uniknął poważnego zranienia, z którym udał się następnie do swojej pierwszej małżonki, czyli Ojnone. Tylko ona była w stanie uleczyć tę ranę, ale czuła się wzgardzona przez Parysa, zatem odmówiła mu udzielenia pomocy. Parys wrócił zatem do Troi i tam zmarł. Doczekał się razem z Heleną pięciorga dzieci, córki i czterech synów. Ze związku z Ojnone także miał syna.
Jako młodzieniec Parys był niewykle gwałtowny i porywczy, kierował się raczej emocjami i sercem niż rozumem. Kiedy posłowie decydują na temat dalszego losu Heleny, Aleksander postanawia uciec się do przekupstwa. Uważa, że Helena przypadła mu z woli Afrodyty, zatem nie powinien jej oddawać w ręce Greków. Potrafi także zarzucić Antenorowi sprzeniewierzenie oraz przekupstwo, podejrzewa bowiem, że popiera on Greków ze względu na dobrą zapłatę.
Parys nie sili się na empatię i otoczenie mierzy swoją miarą, krzywdząc w ten sposób bliskie mu osoby. Wykazuje się lekkomyślnością, a także próżnością, brakuje mu odpowiedzialności za swoje czyny. Liczy się dla niego tylko jego cel i próbuje go osiągnąć bez względu na koszty czy konsekwencje. Próbuje przekonać ojca do swojej racji, manipulując jego emocjami i uczuciami, by osiągnąć pewną korzyść. Prosi Priama, by w przypadku oddania Grekom Heleny jego także przekazał w ich ręce. Parys to egoistyczny młodzieniec, który kieruje się głównie swoimi żądzami i pragnieniami bez względu na wszystko inne. Doprowadza wręcz do upadku własnej ojczyzny w imię pragnienia zdobycia kobiety. Trudno zatem usprawiedliwiać jego czyny, gdy naraża niewinnych mieszkańców Troi na śmierć z powodu własnych kaprysów oraz zachcianek. Był dziedzicem tronu Troi, ale zdecydowanie można powiedzieć, że nie dorósł do tej roli.
Aktualizacja: 2025-03-15 00:17:39.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.