Nasza szkapa – narrator i narracja

Autorka opracowania: Aleksandra Sędłakowska. Redakcja: Anna Łuszczak.

W noweli „Nasza szkapa” autorstwa Marii Konopnickiej narratorem jest jedno z dzieci. Wydarzenia przedstawiane są z perspektywy osoby młodszej, a co za tym idzie – pełne spontanicznych emocji, prostoty i dziecięcej ciekawości. Narracja prowadzona w pierwszej osobie daje wgląd w myśli i uczucia bohatera, który, choć zmaga się z trudami życia, wciąż patrzy na świat oczami dziecka, dostrzegając w nim zarówno radość, jak i smutek.

Narrator w utworze to chłopiec opisujący codzienne życie rodziny, borykającej się z biedą, chorobą matki i trudnościami wynikającymi z braku środków do życia. Akcja toczy się na tle realiów XIX-wiecznej wsi. Perspektywa Feliksa jest dość prosta, a jednocześnie ukazująca jeszcze wciąż dziecinne podejście do świata. Bohater opisuje swoje przeżycia w sposób emocjonalny i spontaniczny, niejednokrotnie kontrastujący z twardą rzeczywistością, z którą stykają się dorośli. Dzięki narracji dziecka czytelnik ma możliwość spojrzenia na wydarzenia w sposób realistyczny i autentyczny, ale także okraszony dziecięcą naiwnością, niepozbawioną elementów radości i nadziei mimo trudnej sytuacji.

Narrator w dużej mierze koncentruje się na swoich uczuciach, myślach i przeżyciach związanych z codziennym życiem. Z kolei niepełna świadomość tego, co dzieje się wokół, jest jego naturalnym mechanizmem obronnym. Dziecięca perspektywa nadaje opowieści szczególnego charakteru, sprawiając, że przykre wydarzenia, takie jak śmierć matki czy sprzedaż szkapy, są ukazane w bardziej liryczny sposób, na poziomie emocji, jakie wywołują.

Chłopiec, mimo że jest jeszcze młody, dostrzega i rozumie emocje swoich rodziców, choć nie zawsze potrafi w pełni je wyrazić. Stara się wspierać ojca, kiedy przeżywa rozstanie z ukochaną szkapą, która była dla niego nie tylko zwierzęciem, ale również gwarantem bezpieczeństwa i wsparciem emocjonalnym. Sprzedaż szkapy jest dla niego ogromnym ciosem, na który nie jest gotowy. Jako dziecko nie potrafi zrozumieć niektórych decyzji dorosłych, co podkreśla jego zagubienie wobec rodzinnych dramatów.

Narracja opiera się na prostych spostrzeżeniach, które zyskują głębię dzięki szczerości i bezpośredniości. Jest to opowieść o świecie pełnym przeciwności, ale także o bliskości rodzinnej, miłości i drobnych chwilach szczęścia, takich jak zabawy z oswojoną szkapą. Ciepło, które narrator odczuwa w tych chwilach, kontrastuje z dramatycznymi wydarzeniami.


Przeczytaj także: Nasza szkapa – problematyka

Aktualizacja: 2025-03-03 13:33:47.

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.