W noweli „Nasza szkapa” autorstwa Marii Konopnickiej narratorem jest jedno z dzieci, przedstawiające wydarzenia z perspektywy osoby młodszej, a co za tym idzie pełnej spontanicznych emocji, prostoty i dziecięcej ciekawości. Narracja prowadzona w pierwszej osobie daje wgląd w myśli i uczucia bohatera, który, choć zmaga się z trudami życia, wciąż patrzy na świat oczami dziecka, dostrzegając w nim zarówno radość, jak i smutek.
Narrator w utworze to chłopiec opisujący codzienne życie rodziny, borykającej się z biedą, chorobą matki i trudnościami wynikającymi z braku środków do życia. Akcja dzieje się na tle realiów XIX-wiecznej wsi. Perspektywa Feliksa jest dość prosta, a jednocześnie ukazująca jeszcze wciąż dziecinne podejście do świata. Bohater opisuje swoje przeżycia w sposób emocjonalny i spontaniczny, niejednokrotnie kontrastujący z twardą rzeczywistością, z którą stykają się dorośli. Dzięki narracji dziecka, czytelnik ma możliwość spojrzenia na wydarzenia w sposób bardziej realistyczny, autentyczny, ale także okraszony dziecinną naiwnością, nie pozbawioną elementów radości i nadziei, mimo trudnej sytuacji.
Narrator w dużej mierze koncentruje się na swoich uczuciach, myślach i przeżyciach związanych z codziennym życiem. Przedstawia sytuacje, w jakich niepełna świadomość tego, co dzieje się wokół, jest naturalnym mechanizmem obronnym. Dziecięca perspektywa nadaje opowieści szczególnego charakteru, sprawiając, że trudne tematy, takie jak śmierć matki czy sprzedaż szkapy, są ukazane w bardziej liryczny sposób, na poziomie emocji, które wywołują te wydarzenia w dziecku.
Chłopiec, mimo iż jeszcze młody, dostrzega i rozumie emocje swoich rodziców, choć nie zawsze potrafi w pełni je wyrazić. Widzimy, jak stara się wspierać ojca, jak przeżywa rozstanie z ukochanym koniem, szkapą, która była dla niego nie tylko zwierzęciem, ale również gwarantem bezpieczeństwa i wsparcia emocjonalnego. Sprzedaż szkapy stanowi ogromny cios emocjonalny, na który nie jest gotowy. Jako dziecko nie potrafi zrozumieć, dlaczego niektóre decyzje, jak sprzedaż rodzinnych przedmiotów, są konieczne, co w pełni oddaje nieświadomość dziecka o dramacie, który rozgrywa się w rodzinie.
Narracja opiera się na prostych spostrzeżeniach, które zyskują głębię dzięki szczerości i bezpośredniości, jaką zapewnia narracja dziecka. Jest to opowieść o świecie pełnym przeciwności, ale także o bliskości rodzinnej, miłości i drobnych chwilach szczęścia, takich jak zabawy z oswojoną szkapą. Ciepło, które narrator odczuwa w tych chwilach, kontrastuje z dramatycznymi wydarzeniami.
Aktualizacja: 2025-02-27 17:00:47.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.