Harry Potter, główny bohater „Kamienia Filozoficznego” z serii autorstwa J. K. Rowling, to postać, która stopniowo odnajduje swoje miejsce w świecie magii. Wychowany w nieprzyjaznym domu Dursleyów, staje się odważnym i lojalnym przyjacielem, choć jego podróż pełna jest także wątpliwości, ryzykownych decyzji i zmagań z poczuciem własnej wartości.
Spis treści
Harry Potter jest chłopcem, który od najmłodszych lat zmagał się z trudnościami – doświadczył samotności i niesprawiedliwości ze strony rodziny zastępczej, Dursleyów. W dorosłość wkracza z dużą dawką wrażliwości i ciekawości świata. Jego odwaga i wytrwałość szybko wychodzą na jaw, a w Hogwarcie zyskuje możliwość pokazania swoich dobrych cech, takich jak lojalność wobec przyjaciół i gotowość do poświęcenia.
Harry jest również chłopcem sprawiedliwym – nie unika pomocy tym, którzy są słabsi, a jego empatia czyni go szczególnie przyjaznym i otwartym. Z drugiej strony, pomimo swoich zdolności i silnego kręgosłupa moralnego, jego moralność jest czasami dość intuicyjna i nie waha się przed łamaniem reguł, gdy Harry uznaje, że jest to potrzebne. Przykładem tego może być fakt, że dość łatwo ulega namowom Hermiony i Rona, aby działać na własną rękę, łamiąc szkolne zasady, gdy tylko widzi ku temu powód. Jest to cecha, która z jednej strony wzmacnia jego niezależność, ale z drugiej – może prowadzić go do konfliktów.
W książce „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” bohater zaczyna zmieniać się z niepewnego, samotnego chłopca w bohatera, który dostrzega wartość w sobie samym. Ważnym momentem jest już chwila, gdy poznaje i rezygnuje z przyjaźni Draco Malfoya, który uważa, że czarodzieje są rasą wyższą wobec innych. Decyzja Harry’ego jest nie tylko wyrazem odwagi. Doświadczenie u Dursleyów, gdzie był nieustannie upokarzany i źle traktowany, sprawiło, że Harry ma szczególną wrażliwość na krzywdę i niesprawiedliwość. Wie, jak to jest być poniżanym, i mimo swojej niepewności zaczyna rozumieć, że ma prawo wyboru ludzi, z którymi chce się otaczać. Wybierając przyjaźń z Ronem, który pochodzi z wielodzietnej, niezamożnej rodziny, i Hermioną, która jest „mugolakiem”, Harry pokazuje, że ceni ludzi za to, kim są, a nie za ich status czy pochodzenie. Odmowa przyjaźni z Malfoyem jest też dla Harry’ego próbą siły charakteru. Choć przyłączenie się do Malfoya mogłoby mu przynieść korzyści w nowym środowisku, wybiera wartości, które czuje intuicyjnie – lojalność, przyjaźń i uczciwość. Ten wybór świadczy o jego wewnętrznej sile i autentyczności.
W Hogwarcie uczy się nowych umiejętności, odnajduje przyjaciół i dowiaduje się o swoim pochodzeniu, co daje mu poczucie przynależności, którego dotąd mu brakowało. Jednak przeszłość, zwłaszcza życie u Dursleyów, wpływa na niego również negatywnie – Harry jest przyzwyczajony do złego traktowania i nie czuje się szczególnie wyjątkowy ani zasługujący na szczęście. Ta niepewność pojawia się, gdy czuje się nieswojo jako wybraniec i odczuwa pewną presję wobec oczekiwań innych.
Można zauważyć, że Harry’ego czasem męczy sława, która go otacza, oraz fakt, że wielu uczniów i nauczycieli ma wobec niego różne oczekiwania. W głębi serca pragnie być zwyczajnym chłopcem, ale jego rola i związane z nią obowiązki czasami go przytłaczają. Jest to poczucie odpowiedzialności, które w przyszłości stanie się dla niego wyzwaniem – już na etapie pierwszego roku widać, że Harry nie zawsze wie, jak radzić sobie z tymi emocjami.
Odwaga to bez wątpienia jedna z najważniejszych cech Harry’ego, jednak czasem przeradza się ona w niebezpieczną skłonność do podejmowania ryzyka bez przemyślenia konsekwencji. Harry ma silny impuls do działania, zwłaszcza gdy sytuacja wymaga natychmiastowej reakcji. Przykładem może być jego wyprawa na trzecie piętro w poszukiwaniu Kamienia Filozoficznego – zamiast szukać pomocy dorosłych, decyduje się działać na własną rękę, co jest wyrazem zarówno odwagi, jak i młodzieńczej brawury.
Ta skłonność do działania bez wcześniejszego rozważenia sprawia, że Harry nie zawsze ocenia ryzyko w sposób racjonalny. Brak doświadczenia sprawia, że nie widzi potencjalnych niebezpieczeństw, co może prowadzić do nieprzewidzianych trudności. Jest to cecha, która czyni go autentycznym, ale również ukazuje jego młodość i niedojrzałość.
Harry, wychowany w dysfunkcyjnym domu, nie ma wielkiego szacunku dla autorytetów, które mogą się mylić. Nic dziwnego, że ma takie przekonanie, ponieważ zajmujący się nim Dursleyowie nie traktowali go dobrze, stawiając na pierwszym miejscu swojego syna Dudleya. Przykładem łamania reguł dorosłych może być jego stosunek do Snape’a, którego zdanie traktuje z podejrzliwością i nieufnością, a także ogólna chęć do rozwiązywania problemów na własną rękę bez informowania nauczycieli. Ta niezależność jest jednym z jego głównych atutów, jednak bywa także słabością, gdyż sprawia, że Harry nie zawsze potrafi przyjąć pomoc od innych. Mimo swojego sceptycyzmu wobec autorytetów, Harry odnajduje jednak w Hogwarcie ludzi, którzy stają się dla niego wzorami do naśladowania i stanowią oparcie w trudnych chwilach. Jednym z najważniejszych autorytetów dla Harry’ego jest Albus Dumbledore, dyrektor Hogwartu, który od początku okazuje mu troskę i zainteresowanie. Dumbledore jest dla Harry’ego kimś więcej niż tylko nauczycielem – jest mentorem, który widzi w nim potencjał, ale jednocześnie daje mu swobodę podejmowania własnych decyzji. Harry szanuje Dumbledore’a za jego mądrość, sprawiedliwość i gotowość do poświęceń. Choć nie zawsze rozumie jego decyzje, to właśnie Dumbledore pomaga mu dostrzec, że prawdziwy autorytet polega na uczciwości i zrozumieniu, a nie na władzy.
Chociaż Harry często działa pewnie, w głębi serca zmaga się z dużą niepewnością, wynikającą z dorastania w toksycznym domu Dursleyów. Jest chłopcem, który nie do końca wierzy w swoje zdolności i ma tendencję do umniejszania swojego znaczenia. Czasami można zauważyć, że wątpi w siebie, a także w to, czy naprawdę zasługuje na przyjaźń i uznanie, które go spotykają. Przykładem tego jest jego zdziwienie, gdy dowiaduje się, jak wielką rolę odegrał jako niemowlę w walce z Voldemortem – Harry nie czuje, że ma w sobie coś szczególnego, co czyni go wybrańcem. Ta niepewność towarzyszy mu przez większą częśc roku, choć przyjaźń Rona i Hermiony pomaga mu nabierać pewności siebie. Jednak niezmiennie istnieje w nim cień wątpliwości, czy na pewno zasługuje na tak ważne miejsce w świecie magii.
Harry Potter to postać dynamiczna i pełna głębi, której silne strony – odwaga, lojalność, wrażliwość i poczucie sprawiedliwości – czynią go prawdziwym bohaterem. Mimo to nie jest pozbawiony wad, które nadają mu realizmu i autentyczności. Jego skłonność do podejmowania ryzyka bez rozwagi, problemy z autorytetami, niepewność oraz tendencja do działania na własną rękę sprawiają, że bywa nierozważny i impulsywny. Jest to jednak naturalne dla jego wieku i sytuacji – Harry to chłopiec, który dopiero zaczyna rozumieć swoje miejsce w świecie i uczy się, jak radzić sobie z odpowiedzialnością. Bez wątpienia jest więc postacią pozytywną, choć nieidealną.
Aktualizacja: 2024-11-13 16:54:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.