„Kwiat kalafiora” to trzecia część „Jeżycjady”, czyli cyklu autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Jego akcja rozgrywa się w poznańskiej dzielnicy Jeżyce. W tym tomie autorka przedstawia czytelnikom rodzinę Borejków, a główną bohaterką powieści jest właśnie siedemnastoletnia Gabriela Borejko. Musi ona sobie poradzić z odpowiedzialnością za całą rodzinę podczas choroby matki i z rodzącym się w niej wbrew jej woli uczuciem do Janusza Pyziaka. Autorka porusza w swoim dziele bardzo zróżnicowaną problematykę dotyczącą dobra i dorastania.
Spis treści
Istotna jest przede wszystkim problematyka choroby rodzica, ponieważ to wokół tego wydarzenia rozgrywają się wszelkie inne wątki. W Sylwestra mama Borejko trafia do szpitala z powodu perforacji wrzodu żołądka. Z tego powodu siedemnastoletnia Gabrysia musi się zająć trzema młodszymi siostrami i nieporadnym życiowo ojcem. Każdego dnia uświadamia sobie, jak niewiele wie o swoich obowiązkach i za jak wiele rzeczy była odpowiedzialna jej mama. To także wątek opowiadający o lęku przed utratą kogoś bliskiego. Choroba mamy dotyka bowiem całą rodzinę, każda osobę na inny sposób. Choroba mamy Borejko staje się katalizatorem zmian nie tylko w życiu Gabrysi, lecz także w całej rodzinie. Gabrysia musi szybko dorosnąć i zmierzyć się z rolą opiekunki, przejmując obowiązki, które dotychczas wydawały się jej niewidoczne. W obliczu trudności dziewczyna odkrywa zarówno własne słabości, jak i siłę, której wcześniej nie była świadoma. Relacje między siostrami i ojcem ulegają zmianie. Motyw choroby matki wprowadza także do powieści temat solidarności i wzajemnego wsparcia. Gabrysia, choć na początku przytłoczona nowymi obowiązkami, uczy się, że może liczyć na innych, w tym na przyjaciół i sąsiadów, którzy w obliczu kryzysu wyciągają pomocną dłoń.
Ważna staje się też problematyka pierwszego zauroczenia. Gabrysia zostaje oszukana przez Janusza Pyziaka, który flirtował z wieloma dziewczynami na ten sam sposób. Jednak z czasem odnawia kontakt z chłopakiem i dostrzega, że pod żywioną do niego niechęcią pojawia się też trochę cieplejszych uczuć. Pozostaje rozdarta między nieufnością a rodzącą się sympatią – walczy ze sobą, ponieważ nie chce znowu dać się zranić. W kontekście trudnych wydarzeń rodzinnych, które wymagają od niej dojrzałości, uczucie do Janusza stanowi dla Gabrysi coś, co wykracza poza codzienne obowiązki, ale jednocześnie jest kolejnym wyzwaniem. Gabrysia nie wie, jak rozpoznać zakochanie, walczy też ze sobą, ponieważ nie chce pozwolić sobie na sympatię do Pyziaka. Ostatecznie ulega swoim uczuciom i przyznaje, że jej na nim zależy.
Bohaterowie poruszają się też wokół takiego zagadnienia jak problematyka dobra i jego rozprzestrzeniania. Postaci organizują Klub ESD, którego zadaniem jest rozsyłanie eksperymentalnych sygnałów dobra i przekonanie się, jak ludzie na nie zareagują. Ostatecznie okazuje się, że z dobrem nie trzeba eksperymentować i rozprzestrzenia się ono samo, czasami nawet nieświadomie.
Ponieważ główna bohaterka ma siedemnaście lat i chodzi do liceum, obecna jest też problematyka dorastania i dojrzewania. Łączy się ona też z koniecznością zbyt szybkiego przejęcia obowiązków osoby dorosłej związaną z chorobą mamy. W obliczu tej trudności musi przedwcześnie dorosnąć. Gabrysia jest odpowiedzialna, ciepła i stara się wspierać rodzinę, jednak codzienne trudności wystawiają ją na próbę. Obowiązki domowe, takie jak opieka nad trzema młodszymi siostrami i pomoc ojcu, wymagają od niej nie tylko organizacji, ale i poświęcenia własnych potrzeb. Autorka kreuje postać Gabrysi jako wiarygodną i pełną kontrastów – mimo młodego wieku, dziewczyna mierzy się z trudnościami, które przekraczają typowe doświadczenia nastolatek. Gabriela przeżywa rozmaite rozterki wieku dojrzewania, takie jak pierwsze zauroczenie, nawiązywanie przyjaźni, czy też kłótnie z siostrami. Autorka przedstawia to w sposób wiarygodny.
Problematyka związana z niedostatkiem również została zasygnalizowana w powieści. Ojciec Borejko pracuje w bibliotece, a mama zajmuje się domem i córkami. W związku z tym w ich rodzinie się nie przelewa, a autorka opisuje, w jaki sposób bohaterowie sobie z tym radzą każdego dnia.
Z tym zagadnieniem wiąże się też problematyka życia w dużej rodzinie. Borejkowie mają cztery córki, które mają mocne charaktery. Codzienne życie rodziny bywa z tego powodu wyzwaniem, ale wszyscy jej członkowie nieustannie okazują sobie miłość i wsparcie, czasami w nieco szorstki sposób.
Musierowicz opisuje też takie zagadnienia jak problematyka codziennych obowiązków, które ktoś musi wykonać. Gabriela mierzy się zatem z gotowaniem, prasowaniem, praniem, sprzątaniem, paleniem w piecu i z wieloma innymi zwykłymi, ale niezbędnymi do funkcjonowania całej rodziny obowiązkami.
Aktualizacja: 2024-11-02 19:09:28.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.