„Kwiat kalafiora” to trzecia część cyklu Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz, wydana w 1981 roku z autorskimi ilustracjami. Powieść została wyróżniona wpisem na Listę Honorową IBBY w 1982 roku. W tym tomie czytelnicy po raz pierwszy poznają rodzinę Borejków, która z czasem stanie się osią całej serii. Główną bohaterką jest Gabriela Borejko – energiczna, pełna humoru licealistka i koszykarka, która musi nagle dorosnąć, gdy jej matka trafia do szpitala. Na Gabrieli spoczywa ciężar opieki nad młodszym rodzeństwem oraz prowadzenia domu. Mimo chaosu i zmęczenia dziewczyna nie traci optymizmu i wiary w ludzi, co zbliża do niej grono przyjaciół – Anielę Kowalik, Robrojka i innych – z którymi zakłada Grupę ESD, czyli Eksperymentalny Sygnał Dobra, mającą badać wpływ uśmiechu na ludzkie relacje.
Powieść ukazuje dojrzewanie Gabrieli, jej zmagania z codziennością oraz relacje rodzinne i społeczne w realiach końca lat 70. XX wieku. Na tle pogodnej, choć pełnej wyzwań codzienności Borejków rozgrywa się także subtelna historia miłosna między Gabrysią a Januszem Pyziakiem – kolegą z sekcji koszykarskiej, który początkowo wyśmiewa uczucia dziewczyny, porównując ją złośliwie do „kwiatu kalafiora”. Tytuł książki nawiązuje właśnie do tej sceny i symbolizuje zderzenie ideałów z prozą życia. Dzięki pełnej ciepła i humoru narracji, „Kwiat kalafiora” staje się opowieścią o sile rodziny, empatii, dojrzewaniu i odpowiedzialności, w której codzienność nabiera głębi dzięki odwadze, uśmiechowi i życzliwości wobec innych.