Lasse Erikson to jeden z głównych bohaterów powieści autorstwa Astrid Lindgren, pt. Dzieci z Bullerbyn. Dziewięciolatek swoją żywotnością potrafiłby zaskoczyć niejednego rówieśnika. Miał również nieprawdopodobną wyobraźnię, dzięki czemu był ciekawym partnerem do przeżywania przygód i wspólnej zabawy.
Lasse był najstarszym z rodzeństwa Eriksonów, miał dziewięć lat i czuł, że rok i kilka miesięcy różnicy w wieku daje mu ogromną przewagę intelektualną i mentalną nad Lisą i Bossem. Niekiedy wykorzystywał tę przewagę i respekt, jaki budził w innych dzieciach, ale potrafił też stanąć w obronie młodszego rodzeństwa. Najbardziej Lassego charakteryzowała jego niesamowita żywiołowość, przez którą trudno mu było usiedzieć dłuższy czas w jednym miejscu. Bardzo szybko biegał, energia dosłownie go rozpierała i niekiedy przejmowała nad nim kontrolę, co czasami kończyło się dla niego nieciekawie.
Lasse jednak najbardziej wyróżniał się pod względem swojej wyobraźni. Potrafił na poczekaniu wymyślać historie i opowieści, którymi raczył Lisę i Bossego przed zaśnięciem. Dzieci słuchały starszego brata z zapartym tchem. Lasse był swojego daru świadomy i często swój obrazowy styl opowieści i wciągające fabuły kierował przeciw siostrze, którą chciał nastraszyć, jak na przykład w czasie wycieczki do lasu po raki. Wyobraźnia służyła jednak Lassemu jeszcze do jednej rzeczy – do wymyślania ciągle nowych gier i zabaw. Niejednokrotnie to właśnie przez ogrom pomysłów Lassego dzieci wracały ze szkoły dłużej niż do niej szły. Jeżeli nie szykował się do jakichś nowych figli i psot, to znaczyło, że gorzej się czuł lub był chory.
Lasse lubił się popisywać. Jako że był najstarszy z całej grupy, uważał się też za najbardziej odważnego, co w połączeniu z jego nieprawdopodobną żywiołowością, prowadziło do aktów brawury, a te – do podejmowania niepotrzebnego ryzyka i oczywiście ponoszenia jego konsekwencji. Najlepszym tego dowodem jest historia, w której Lasse najpierw przebłagał mamę, która nie chciała pozwolić dzieciom ślizgać się po jeziorze, w którym wcześniej ojcowie wyrąbali przerębel, a potem sam – mimo niebezpieczeństwa i ostrzeżeń – ślizgał się najbliżej otworu, do którego wpadł i okrutnie zmarzł. Na szczęście mógł wówczas liczyć na pomoc swojego rodzeństwa i przyjaciół, którzy szybko wyciągnęli go z lodowatej wody i zabrali do domu, gdzie ogrzał się oraz odebrał odpowiednio ostrą reprymendę od matki.
Temperament chłopca sprawiał, że nie był za bardzo stały w niczym, czego się podejmował. Szybko nudził się zajęciami, które nie przynosiły mu szybkiej, natychmiastowej wręcz satysfakcji. Tak działo się na przykład w przypadku opieki nad kotem, którego wzięli od Kristin z Zagajnika, a którym ostatecznie musiała opiekować się Lisa. Nie można jednak poczytywać mu tego za wadę, ponieważ jest to cecha typowa dla większości dzieci.
Lasse Erikson to postać zdecydowanie pozytywna, obok której nie da się przejść obojętnie. Niekiedy wzbudza on wrażenie czystego pędzącego chaosu, jednak jest o po prostu zwykły dziewięciolatek, którego rozpiera energia. Niekiedy jego czyny wyprzedzały myśli i zdrowy rozsądek, czym wpakowywał się w problemy, ale na szczęście miał przyjaciół którzy zawsze wtedy mu pomagali. Owszem, czasem dokuczał siostrze, ale zawsze przestawał, kiedy widział, że się zbytnio zagalopował. Myślę, że każdy z nas chciałby mieć w wieku szkolnym takiego przyjaciela jak Lasse Erikson.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.