W dniu 15 lipca 1410 roku miała miejsce jedna z najważniejszych batalii średniowiecza — Bitwa po Grunwaldem. Starcie stanowi moment kulminacyjny powieści Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy”.
Nim siły polsko-litewskie starły się z Krzyżakami, król zwołał rycerstwo na mszę polową. Oprócz oddania Bogu chwały przed walką wydłużał również czas, jaki Niemcy wystawieni byli na spiekotę słońca. Tymczasem siły pod wodzą Jagiełły skrywały się pod gęstwiną lasu.
Wkrótce, chcąc zmusić króla do wydania bitwy, Krzyżacy wysłali do obozu polsko-litewskiego posłów. Podarowali monarsze dwa nagie miecze, ostentacyjnie sugerując jego strach przed walką. Jagiełło pokornie przyjął broń. Wkrótce rozpoczęła się bitwa.
Pierwsze ruszyło lekkie skrzydło wojski Litewskich. Szybcy konni wojownicy, wśród których znalazło się wielu Tatarów, nie mieli dużych szans w starciu z zachodnią ciężką konnicą. Król wyznaczył im jednak inne zadanie — mieli sprawdzić przedpole, usiane przez Krzyżaków licznymi pułapkami.
Gdy Litwini związali walką wojska krzyżackie, na pole bitwy wkroczyły chorągwie polskie. Rycerstwo odśpiewało "Bogurodzicę" - przyjętą wtedy za pieśń bitewną wojsk. Wkrótce Polacy runęli na Niemców, ścierając z nimi swoje kopie.
W czasie bitwy doszło do trzech ważnych wydarzeń, które zaważyły nad jej przebiegiem. Pierwszym był upadek chorągwi krakowskiej, dzierżonej przez Marcina z Wrocimowic. Wzmogło to atak sił Zakonu, a Polaków pchnęło do większej zaciętości w boju.
Chcąc przechylić szalę zwycięstwa na stronę Niemców, Mistrz Ulrich von Jungingen zdecydował się na odważny manewr. Zatoczył koło na czele 16 doborowych chorągwi, obchodząc siły polsko-litewskie od boku. W niebezpieczeństwie znalazł się nieopodal wzgórza, z którego bitwą dowodził król Władysław Jagiełło. Strategiczny ruch sił Zakonu nie mógł już jednak odmienić losów bitwy. Wielu najwybitniejszych rycerzy po jego stronie już nie żyło, a innych wkrótce czekał podobny los.
Sam Ulrich von Jungingen zginął, otoczony przez litewską czerń. Kuty włóczniami, padł wkrótce od ciosu rohatyny w szyję. Wkrótce bita przybrała charakter chaotycznego dobijania Niemców. Ci nie ustępowali, posępnie stawiając opór do samego końca.
Pod Grunwaldem złamana została militarna siła Zakonu Krzyżackiego. Wielu sławnych rycerzy zachodniej Europy poległo, walcząc po jego stronie. Do niedawna uważani za niepokonanych, niemieccy zakonnicy ugięli się pod walecznością polsko-litewskiego oręża.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.